Bazen Sadece Kendini Görmek İstersin

Aynaya baktığında kendini ister bazen insan. Başkalarının tepkisinin sonucunu, talebin arzını, onay için inşa edilmiş o kişiyi değil; kendini görmek ister. Yaşamak ister ama kendine. Gülmek ister ama kendine. Gözlerinin içi kendine gülsün ister. Bazen insan aşkı ararken kendinde arar ve bulmak ister. Dışarıya sıra gelmeden bir kendine şiir yazabilmek ister insan.

İnsan ilişkilerinde, sevgilerinde, kahkahalarında ne kadar kayboluyor benliğimiz görüyor muyuz hiç? Özendiğimiz şeyleri düşündüğümüzde bizden beklendiği için mi özeniyoruz yoksa cidden içimizden mi geliyor o istek? Bazen sorgulamak lazım. Aşk istemek, işte başarı istemek bunların hepsi çok basit istekler. Ama biz bunu neden istiyoruz ki?

Bazı şeyleri elde ettiğimizde mi mutlu olacağımızı düşünüyoruz yoksa elde ettiğimiz görülünce mi mutlu olcağız? Biz hayatta neye eriştiğimizde gerçekten tamamlanacağız? Bazen bizde yaratacağı hislerle başkasında yaratacağı hislerin bizde yaratacağı hisleri karıştırıyoruz.

Ben bana bakabilmek istiyorum. İsteklerimin içinde kendime ait olanı görebilmek istiyorum. Bu benim işte diyebilmek istiyorum. Ancak bir düş kadar gerçek olabilir bu arzum. Zira hayat bu cümleyi her dediğinde biraz daha gerçek hissederek söyleme yolculuğudur.