Bir Edip Masası

Toplamak lazım artık masanın üstündekileri.

İçtiğimiz kahveler ve tatlı sohbetlerin kalıntılarını,

Hiç almadığın o çiçeklerin solmuş izlerini,

Ve boş ümitlerle yazdığımız o listeyi.

Her gidişinde arkada bıraktığın o his,

Bir yük gibi ağır, evet, ama kaçınılmaz.

O duygular, her bir ayrılıkta birikmiş;

Bunları da kaldırmak gerek, zamanla yüzleşmek için.

Masanın üstünü temizleyip,

Yeni umutlara yer açmalı,

Geçmişin izlerini silip,

Taze bir başlangıç yapmalı.

Çok boşta kalmamalı,

Bir iki anıyı bırakmalı,

Seni hatırlamalı

Ve bir daha hissetmemesi gereken duyguları.

Pek de narin masam,

E ne koyarsam koyayım,

Bir Edip etmez.