Bir Ekmek Bir Hırka

Ben ölüme yakınken her şey aynı, dünya, tüm insanlık sanki hiç yaşanmamış gibi.

En baştan olmamış. Hayat bu ya.

Bir elma ağacı kocaman dalları yemyeşil kimseye dalları karışmadan uzun,özgür.

Canlı hayatın var olduğu an,

Toprağa bağlı kökleri çok sağlam,

Meyvesinin tadı yiyenlerin damaklarından gitmemiş. Ama her meyve aynı vermezmiş. Ağaç hepsine hakim olmak istediğinden hepsine hücum eder, yapamadığını dalından düşürürmüş.

Zaman onlar için hep aynı olduğu vakit yaz aylarında meyvelerinden bir tanesine, istediğini yaptıramamış hücumları kötü iletişimi tavrı sürmüş uzun zaman , tek elma hep susmuş cevap verse de bir şey değişmemiş çok uğraşmış ama kendini kendi olmaktan, nasıl vazgeçebilirdi.

Tek yapabildiği varlığını en iyi hale getirmekti.

Yaptıkları artık fazla geliyordu her dalı sertçe vurduğunda düşmemiş hiç pes etmemiş ayrık bir elma olmaktan ekşi ve bir tarafı, acı dolu olmaktan vazgeçmemiş. 

Bütün kötü sandığı elmalar ağacın bitmiş ama benim ayrık elma kalmayı başarmış. Hayata karşı mücadelesi bitmemiş. Günler geçerken kuşlar ağaçlara konmuş bir kuş iştahla tüm açlığıyla tek bir elma yemiş. 

Tamamen yemiş.

O kuş normal bir bağırsak hareketleri yapmış ve toprağa ayrık elmamızın tohumunu bırakmış.

Hayata tek başına ekşi elma ağacı olarak geçmiş.