Dürüst Olmaktan Neden Korkuyoruz?

Dürüstlüğün bir erdem olduğu, oldukça zor olduğu veya aksine doğruyu söylemenin kolay olup da asıl zorluğun yalanları söyledikten sonra akılda tutmak olduğu gibi bir sürü farklı görüş var. Bu da beraberinde dürüst olmalı mıyız veya nasıl dürüst oluruz gibi çeşitli soruları getiriyor. Tüm bunların psikolojide bir açıklamasını bulabileceğimize inanıyorum, o yüzden ben bugün uzunca neden dürüst olmaktan korkuyoruz sorusunun cevabından bahsetmeyeceğim. Bu soruyu yakın olduğum iki kişiye ve kendime sordum, toplumda yaygın olabilecek nedenlerle ilgili fikirler yürüttük, aldığım cevapların çıkış yerleri çok farklıydı, ben de bu farklılığa değineceğim kısaca.

Biraz kafanızı karıştırdıysam eğer hemen açıklamaya başlıyorum. Erkek arkadaşıma sence neden dürüst olmaktan korkuyoruz diye sorduğumda karşımızdaki üzülebilir ya da kırılabilir diye olabileceğini söyledi. Geldiği nokta bana bencil olmaktan uzak, korkudan çok endişe barındırıyor gibi geldi. Karşısındakinin iyiliğini düşünüyor, dürüst olmakla ilgili çekincelerinin geldiği yer biraz daha iyi niyetlerle çevrili gibi duyuluyor en azından.

En yakın arkadaşıma sorduğumda ise yargılanma korkusunun temelde olabileceğinden bahsetti. Çoğunlukla başkalarının da yaptığı, belki de genel geçer yargı sayılabilecek “normalleşmiş” hareketleri yapıyormuş gibi gözükmek, sonucunda da dışlanmıyor olmak istediğimiz için dürüstlüğü tercih etmeyebileceğimize dikkat çekti. Burada da çıkış noktası bana bir öncekinin aksine oldukça bencil geldi. Tabii ki kendimizi koruma içgüdüsü her zaman baskındır fakat bu sebeple birilerini gerçeklerden mahrum bırakıyorsak da tavrın bencilliği su götürmez bir hal alıyor.

Son olarak kendime sorduğumda ise cevabım "yaptığımız eylemler ile geri dönüşü olmayacak bir şekilde yüzleşmek durumunda kalmak istemiyoruzdur belki" oldu. Bu cevaba göreyse, hem başkasına hem de kendimize dürüst olmak istemiyoruz. Yapmaktan geri durmuyoruz ama farkında olmak da istemiyoruz. İşte bu yüzden de neden sorusuna verilen cevapların altında yatan niyetlerin en kötüsü olarak seçiyorum kendi cevabımı. Buradaki tavır, endişe veya kendini korumaktan çok biraz ikiyüzlülük gibi geliyor açıkçası.

Bu konuda siz ne düşünüyorsunuz? Neden dürüst olmaktan korktuğumuza dair farklı cevaplarınız var mı, ya da yukarıdakilerden birini seçseydiniz bu hangisi olurdu? Görüşlerinizi paylaşmak isterseniz, yorumlarınızı bekliyorum!

Görsel Kaynakları:

1 / 2