Gönül Kırmadan Hayat Yolunda Yürüme

Gönül kırmak, incelediğim bütün yollar arasında Allah'ın rızasının en uzak olduğu yol gibi duruyor gözlerimde. Bir zamanlar bu yolu bilmeden yürüdüm, kalbimi kırdım ve başkalarının kalplerine zarar verdim. Ancak şimdi bu yoldan dönmenin, kalp kırmamanın ve sevgiyle dolu bir kalbin değerini anlamanın ne kadar önemli olduğunu biliyorum.

Kalp duyguların, sevginin ve insanlığın merkezidir. Ona zarar vermek, bir bahçedeki en nadide çiçeği koparmak gibi bir şeydir. Gönül kırma eylemi, insanın ruhunda derin yaralar açar ve bu yaralar zamanla iyileşse de izlerini bırakır. Kırık bir kalbin ne kadar acı çektiğini anlamak için o kalbin sahibi olmak gerekmez. Yoldan geçen biri bile o kalbin hüzünle dolu olduğunu hissedebilir.

Gönül kırmak, aslında bir çeşit güçsüzlüktür. İnsanın zayıflığından kaynaklanır. Güçlü bir insan kırık kalp yerine, sevgiyle dolu bir kalp inşa eder. Empati kurar, anlar ve sevgiyi yayarak etrafındakilere güzellik katar. Kalp kırmak ise zayıflığın ve anlayışsızlığın bir ifadesidir.

Allah'ın rızasını kazanmak, sevgi ve anlayışla dolu bir kalbe sahip olmaktan geçer. Her bir insan, birer emanet olarak verilmiştir ve bu emanetlere iyi bakmak, onları korumak, sevgiyle kucaklamak, kalp kırmamak, Allah'ın hoşnutluğunu kazanmada bize yardımcı olur.

Belki de gönül kırmanın en acı tarafı, o anki öfkenin veya hırsın anlık bir hazza dönüşmesidir. Ancak bu geçici haz, kalp kırmanın bıraktığı izlerin yanında silik ve anlamsız kalır. Geriye kalan kırık kalplerin çığlıkları ve birbirine kenetlenmiş ellerin arasında kaybolan bir sevgidir.

Unutmayalım ki, her bir gönül bir kutsal emanettir. Ona zarar vermek, aslında Allah'ın bir hediyesine ihanet etmek demektir. Allah'ın rızasını arayalım ve kalplerimizi sevgiyle, anlayışla doldurarak bu dünyada iz bırakalım. Belki de en güzel miras, bize emanet edilen kalpleri sevgiyle korumak ve kırmamaktır.

Kalp, Allah'ın yuvası ve hayırlı dualarının yer aldığı gönül evidir. Güzellikle dokunmayı bilen insanlarla yolunuz yoldaş olsun.