İlişkiler Üzerine

İlişkilerden kastım herhangi bir ikili ilişki aslında. Bir yandan ne kadar çok istediğimiz bir şey, öteki yandan ise işin içine hep bir kargaşalık soktuğumuz ama bununla da yetinmeyip şikayet ettiğimiz. Sizce de garip değil mi? Hem bir şeyi istiyoruz hem de onunla ilgili, kendine göre zamanı gelince, şikayet edip istememeye varmamız. İnsanın bu ikili tarafı, içini kemirerek bitirmiyor mu? Sahiden yorucu değil mi ?

Bütün bunlar bir yana bundan beslenen insanlarımız da var bunu da biliyoruz. Bir kötülükten veya bir dedikodudan beslenen, zevk alan insanlar...

Bana göre temelleri buna oturmuş olan ikili ilişkilerden uzaklaşmak gerekiyor. İnsanın enerjisini sömürüp bir kenara atan ilişkiler onlar. Onun yerine kendi hayatına, olan akışa odaklanılsa halbuki zamanın nasıl geçtiğini anlamayacak veya daha verimli ve daha pozitif hayatına devam edebilecek. Kendisiyle bir ilgilense.

Sanırsam varoluşumuz gereği bir başkasıyla uğraşmayı seviyoruz. Onun hakkında bir şeyler bilebilmeyi, sorgulamayı, yargılamayı veya arkasından konuşup yüzüne söyleyememeyi. Sahiden her şey açık iletişim olmadığından veya olamadığından kaynaklanmıyor mu? Herkes herkesin yüzüne karşı uygun bir dil kullanarak bazı şeyleri söyleyebilse ne olur? Aslında her insan bunu hayatında uygulayabilse karşılıklı olarak da bu konuda birbirini geliştirebilir diye düşünüyorum. Ama buradan da konu farklı bir kökene iniyor. O da:"DİL".

Dili kullanmayı biliyor muyuz? Veya şöyle sorsam daha doğru olacaktır; etkili kullanmayı? Konu dönüp dolaşıp dile geliyor bir şekilde.

Ya korkuyoruz daha fazla şey öğrenmekten ya da üşeniyoruz ve gerçeklerden kaçma konforuna alışıyoruz. Etkili ve açık bir dil ile kurulan iletişimin güzelliği ve rahatlığını bilebiliyor muyuz? Bunu bir denesek ya hayatımızda, yani aslında kafamızın hep bir köşesinde bunu tutup hayatın bir kaç yerinde kullanmayı deneyebilsek ve konu üzerine kendimizi geliştirmeyi hedeflesek belki de daha rahat bir ortam oluşacak ve daha rahat bir şekilde birlikteliğimizi sürdürebileceğiz.