İntihardan Vazgeçmek: Stopping by Woods on a Snowy Evening

Robert Frost ölümün imgeleri ile doldurduğu bu şiirinde, yine ölüme -veya intihara- ramak kala, tamamen zıt olan bir konu olan anda kalmayı, anı yaşamayı ve bunun sonunda bir karar vermeyi işler. İntihar düşünceleri ve ölüm şiirin karakteri için bir seçenek olsa bile bu seçimi yapmanın yolu onun için geçmişini ve geleceğini bulunduğu anda tartmaktan geçmektedir.

Şiir ismi belirtilmeyen bir karakterin yolculuğu sırasında bir orman kenarında birkaç dakika veya birkaç saniye bekleyişini anlatır. Karakterin bir tarafında karanlık ormanlar diğer tarafında ise donmuş bir göl bulunmaktadır. Bu noktada ilginç olan ise hayatı temsil edebilecek olan göl ve orman imgelerinin her ikisinin de koşullar şair tarafından bu şekilde değiştirildiğinde ölümü temsil ediyor olmasıdır. Kış sebebi ile göl donmuş, orman ise karanlık ve derinlikleri görünmez durumdadır. Karakter ise yolculuğuna ara vermiş ve ikisinin tam ortasında beklemektedir. Hayatı temsil eden bu yolculuğa ara verilmiş ama tamam ya da devam kararını verecek terazinin her iki kefesinde de ölüm bulunmaktadır.

Bu noktada, etrafı tamamen karakteri ölüm seçeneği ile sarılmış karakterin yoluna devam edişi okuyucuya garip gelebilir fakat Frost'un karakteri hala bir umut ile geleceğe bağlıdır. Karakterin zihninden geçenler gibi bahsedilen zıtlık üzerinde kurulmuş ölüm imgeleri de zamanı geldiğinde yaşamı temsil edecektir ve aslında ölüm imgeleri ile dolup taşan bu şiirde yaşamın tek temsili yolculuk henüz sonlandırılmamış sadece ufak bir mola verilmiştir.

Son dize incelendiğinde karakterin azğından geleceğe dair bu umut duyulur. Orman ne kadar güzel ve davetkar olsa da hala tutması gereken pek çok söz ve uyumadan önce gidilecek çok yol vardır.