Kısa Yazı Uzun Hikaye

Son zamanlarda biraz duruldum,

eskisi gibi her şeye ve herkese koşmuyor, yetişmeye çalışmıyorum. sanki böyle etrafı sessize aldım da bir tek iç sesimi duyar olduğum o noktadayım. O da zaten benimle uzuuunca süredir konuşmak istiyordu. Yorgun muyum bilmiyorum, ama çok şey geçti üzerimden.

Anlatsam kim anlar diye düşünmüyorum artık

anlatmakla susmak arasında bir yerdeyim.

Kimseyi suçlamıyorum artık. Biraz kendimle kalmaya ihtiyacım vardı sanırım. Ne zaman başladığımı bile hatırlamıyorum ama şimdi buradayım. Sessiz, sakin… biraz kırgın ama biraz da kabullenmiş. her şeye rağmen tuhaf bir şekilde huzurluyum. ne hissettiğimi biliyorum.

Çünkü artık kendimi kandırmıyorum.

Eskisi kadar sık konuşmuyorum herkesle. biri çıkıp sorsa, “iyiyim” derim ama nokta koymam. Çünkü bu ara hiçbir şey tam değil, ama hepsi gerçek.