Korku

Sürekli korku içindeyim. Nedenini rasyonalize edemiyorum. Osamu Dazai'nin bir kitabı var, İnsanlığımı Yitirirken. Okumaya dayanamamıştım, kitap tamamen kaygı ve korku doluydu. Dazai insanlardan korktuğu için hep onları eğlendirdiğini söylemişti. Kimsenin onun gerçek yüzünü bilmemesi için hep insanları memnun etmiş, güldürmüş. Küçük yaşlardan beri böyleymiş.

Bu kitabı hiç sevmememin nedeni belki benim de bu şekilde hissetmemdir. İnsanlardan ölesiye korkuyorum, bana yaklaşmalarını istemiyorum. Sanki yalnızca birbirlerine zarar veriyorlar. Öyleyse onlardan uzak dururum diyorum ama her ne kadar kaçmaya çalışsam da bir şekilde yollarımız kesişiyor. Sonuçta insanlar sosyal varlıklar.

Kendimi ve insanları anlamlandırmak için çok fazla kitap okudum, yine de ne kadar iyi olsam da kendimi geliştirsem ve bu en iyi versiyonum desem de, daha iyi insanlar seçmeye çalışsam da hep aynı döngüye hapsoldum, hep insanlardan ve yapabileceklerinden korktum.

Sadece insanlardan da değil, başıma gelen olumsuz en küçük olaylarda korkuya kapılıyorum. Yenemiyorum bu duyguyu. Hep her şey çok kötü olacak, kimse beni asla korumayacak, koruyamayacak gibi hissediyorum. İnsanlar tarafından mağdur edilmek mi daha iyi, mağdur etmek mi? Nedense hep mağdur edildim ama artık değişsin istiyorum. Yaşadığım mağduriyetleri düşünmek bile beni o kadar sinirlendiriyor, o kadar korkutuyor ki sadece duruyorum. Duygularım o kadar yoğun ki beni işlevsiz kılıyorlar.

Korkum yalnızca içten mi geliyor, yoksa dışarıda olup bitenin de etkisi var mı bilmiyorum. Artık dışarıda bir yerim yok, evden başka da gidecek yerim kalmamış gibi. Bu dünyaya ait değilmişim gibi hissediyorum. Bazen beni bu duygudan kurtaracak mı merak ediyorum, sonra farkına varıyorum, kendimi kurtarabilecek tek kişi benim ve benim gücüm de buna yetmiyor.

Sonbaharda savrulan yapraklar gibi, durmayan bir korku rüzgarıyla birlikte süzülüp gidiyorum. Hayatı umursamamaya, ciddiye almamaya, insanlara değip geçmeden yaşamaya çalışıyorum. Bu korku nereye kadar devam eder, beni ele geçirir mi bilmiyorum.