Neo-Osmanlıcılık ve Komşu Ülkelerle Sıfır Sorun

Neo-Osmanlıcılık ve komşu ülkelerle sıfır sorun, Ahmet Davutoğlu'nun görev süresi boyunca dış politika unsurları ile ilişkilendirilebilecek iki kavramdır. Bu zaman aralığındaki dış politika esas olarak Türkiye için proaktif bir rol önermektedir. Bu terimler ise bu hedefe ulaşmak için Davutoğlu’nun yararlı gördüğü bazı temel ilkelerden ikisidir. 

Neo-Osmanlıcılık, günümüz Türkiye yapısında Osmanlı etkisini kabul eder. Günümüz derken kastedilen başlangıç tarihi 2000’li yılların başı olarak alınabilir. Burada savunulan fikir Türkiye'nin siyasi, ekonomik ve kültürel alanlardaki etkisini genişletmek için Osmanlı'nın tarihine, çok kültürlü yapısına, coğrafi etkilerine vb. değer vermektir. Bu ilkenin yeni Türkiye'nin stratejik kimliğini derinleştirmek için Osmanlı tarihini kabul ederek coğrafi ve tarihi avantajı kullanma önerisi vardır. Amaç sahip olunan bu tarihin iyi analizi ve dış politikaya başarılı uygulanmasıdır.

Öte yandan komşu ülkelerle sıfır sorun politikası, bulunduğu coğrafyada etki yaratabilme gücüne sahip olmak ve komşularına karşı proaktif bir devlet rolü üstlenmek amacıyla Türkiye'nin komşularıyla iyi ilişkiler ve işbirlikleri geliştirmesini amaçlar. Türkiye’nin zaten coğrafi etki alanındaki tüm aktörler ile ikili olumlu ilişkilere sahip olduğu göz önüne alınırsa burada altta yatan motivasyon hem var olan etkisini daha da arttırarak sınır güvenliğini güvence altına almak hem de uluslararası arenadaki imajını olumlu yönde geliştirmektir. 

Böylece Türkiye, Davutoğlu periyodunda neo-Osmanlıcılık fikri doğrultusunda coğrafi ve tarihsel arka planını kullanarak komşu ülkelerle sıfır sorun yaşamayı bir dış politika ilkesi haline getirmiştir.

Görsel: 1