Özgüven ve Zorbalık

Özgüven, kendi yeteneklerine inanma ve insanın kendisine güvenme duygusudur. Bağımsız ve güvenli hissettirir. Tabii ki hemen oluşmaz ya da bazı durumlarda özgüven kırılabilir.

Özgüvenli olmak insana çok iyi hissettirir, olmamak da bir o kadar kötü. Özgüveni kıran, insanları kötü etkileyen hatta travma yaratabilen bazı durumlar vardır. Maalesef ki birçoğu çocukken yaşanır. Örneğin, okulda biri herhangi bir özelliğinizle dalga geçer, güler. Hatta devam ettikçe bu yapılan şey zorbalığa girmeye başlar.

Dalga geçilen çocuğun hissettiklerini bir düşünün. Hem de bu yakın çevresi, her gün gördüğü arkadaşları tarafından yapılmış. O kadar küçük düşürücü ve yalnız hissettirir ki. Bir de sınıfın ortasında ya da kalabalık bir yerde olunca o çocuk kalabalık içinde konuşmaktan çekinir hâle gelir. Acaba bir şey diyecekler mi, dalga geçecekler mi diye. Belki de çok uzun bir süre boyunca bunun etkisini hissedecek. Travma oluşabilir, özgüveni kırılabilir.

İnsanın karakteri biraz da aileye bağlıdır. Eğer çocuklar kendine güvenen, kendi işini yapabilen biri olarak yetiştirilirlerse özgüvenleri yerinde ve mutlu bireyler olurlar. Zorbalığa uğrasalar bile bundan kötü etkilenmezler.

Peki zorbalık bir yetişkine yapılırsa ne yapmalı; umursamamayı başarabiliyorsanız zaten hiçbir sorun yok ancak biraz da olsa kötü hissediyorsanız yapmanız gereken tek şey gülümsemek. Evet gülümsemek. İçten içe kötü hissetseniz bile sadece gülümseyin. Hem sizi iyi hissettirir hem de karşınızdaki kişi amacına ulaşamaz.

Özgüven kazanmanın ilk yolu kendini sevmeyi başarmaktır. Bunun için sizi iyi hissettiren ve yanınızda olan insanlarla daha çok vakit geçirmeye çalışın. Kötü ve olumsuz düşüncelerinizi olumluya çevirmek için çabalayın. Sevdiğiniz şeyleri keşfedip onları yapmaya çalışmak kendinizi iyi hissettirir, bunlar da özgüveninizin gelişmesine katkı sağlar.