24.

Bu şiir çok eskiden yazıldı.


Yara

Çare

Kader


Yüzünde yanan bir ateş var,

derisinin tam altında,

bazen alevleri teninden taşarken görüyorum.

Onu yakmıyor, beni ürpertiyor.

Dokunmak istiyorum.


Uşak

Kimse

Nehir


Yazmamayı,

Hissetmemeyi,

Duymamayı,

Düşlememeyi,

O düşleri görmemeyi

ve

Yaşamamayı dilerdim.

Bir de

Hiç yaşamamış olmak ,

ne büyük hediyedir kim bilir.


Zalim

Titreme

Soğuk


Kalbimde bazenleri büyüyen

o his,

geldiği gibi gider.

Ama unutmak kolay değil.

Bir deprem gibi,

yıkıntısıyla ve

ardında kalanlarla uğraşmak

sanıldığından azaplı.


Çaresizlik

Huzur

Kimsesiz


Değişeceğine inanmıyorum

içten içe

ve

bunu değiştirebilmeyi isterdim.


Boş

Sus

Duyma


Keşke

hep istedikleri gibi

bir yarış atı olsaydım,

belki sadece bir makine.

Hissetmesem ve düşünmesem

ne büyük bir sevinç

olurdu bana.

İnsan olmayı taşımak

bu kadar zor mu hepimiz için?

böyle mi olmalı?


Kork,

ama korkmamayı dile

Kendi yüzüne bile yabancısın ertesinde

Korkak olmaktan

ötesine gidemedim

kendimi tanıyamadığımdan

ve

Umudunu bağladığını,

sevdiğini

koruyamamak.

Bu ıstırap, ne yakıcı.



*******

Sevgilerimle,

Semiha