24.
Bu şiir çok eskiden yazıldı.
Yara
Çare
Kader
Yüzünde yanan bir ateş var,
derisinin tam altında,
bazen alevleri teninden taşarken görüyorum.
Onu yakmıyor, beni ürpertiyor.
Dokunmak istiyorum.
Uşak
Kimse
Nehir
Yazmamayı,
Hissetmemeyi,
Duymamayı,
Düşlememeyi,
O düşleri görmemeyi
ve
Yaşamamayı dilerdim.
Bir de
Hiç yaşamamış olmak ,
ne büyük hediyedir kim bilir.
Zalim
Titreme
Soğuk
Kalbimde bazenleri büyüyen
o his,
geldiği gibi gider.
Ama unutmak kolay değil.
Bir deprem gibi,
yıkıntısıyla ve
ardında kalanlarla uğraşmak
sanıldığından azaplı.
Çaresizlik
Huzur
Kimsesiz
Değişeceğine inanmıyorum
içten içe
ve
bunu değiştirebilmeyi isterdim.
Boş
Sus
Duyma
Keşke
hep istedikleri gibi
bir yarış atı olsaydım,
belki sadece bir makine.
Hissetmesem ve düşünmesem
ne büyük bir sevinç
olurdu bana.
İnsan olmayı taşımak
bu kadar zor mu hepimiz için?
böyle mi olmalı?
Kork,
ama korkmamayı dile
Kendi yüzüne bile yabancısın ertesinde
Korkak olmaktan
ötesine gidemedim
kendimi tanıyamadığımdan
ve
Umudunu bağladığını,
sevdiğini
koruyamamak.
Bu ıstırap, ne yakıcı.
*******
Sevgilerimle,
Semiha