Kaşık Teorisi: Kaç Kaşıkla Uyandın?

Kaşık teorisi Christine Miserandino tarafından 2003 yılında ortaya atılıyor. Bir arkadaşının “Gerçekte nasılsın? Bu hastalık sana nasıl hissettiriyor?" tarzı sorular sormasıyla kendini açıklayabilmek adına bulundukları restorandaki kaşıkları kullanarak derdini anlatmaya başlayan Christine, o günden sonra kendini açıklamak için doğru cümleleri arayan kimselerin sesi oluyor. Peki neymiş son zamanlarda sosyal medyada adını duyar olduğumuz bu teori, birlikte bakalım.

Christine, kendini açıklarken enerjiyi anlatabilmek için kaşık metaforunu kullanıyor. Sağlıklı olan insanlar uyandığında sonsuz sayıda kaşığa sahip olarak uyanıyorlar. Böylece istedikleri eylemi gerçekleştirmek için istedikleri kadar kaşık harcayabilecek imkana sahip oluyorlar. Ancak kronik hastalığı olan, özel gereksinimleri olan ya da ağır psikolojik hastalığa sahip olan bireyler sınırlı kaşıkla uyanıyorlar. Bu yüzden bu insanlar attıkları her adımı derinlemesine düşünmek zorunda kalıyorlar. Christine arkadaşına 12 kaşık veriyor ve diyor ki; al bakalım artık lupus hastasısın. Bu kadar kaşıkla uyandın tuvalete gitmekten, duşa girmekten, kahvaltı yapmaktan tut işe, okula gitmeye, sosyalleşmeye kadar her şeye bir şekilde bu kaşıkları yetirmeye çalış. Duşa girdin bir kaşık, giyinmek bir kaşık daha, kahvaltı etmezsen ilaçlarını içemezsin, kahvaltı hazırlamak için bir kaşık daha vesaire gibi devam ediyor. Ancak her zaman bu kadar kaşığa sahip olarak uyanmayabilirsin. Ertesi günden kaşık ödünç alabilirsin fakat o sabaha da nasıl uyanacağını bilmiyorsun. Yani attığın her adımın muhasebesini tutmmak zorundasın. Christine durumu arkadaşına izah ederken şunu da ekliyor “Bunların yanında tüm bu işleri yaparken kronik ağrılarının olduğunu hesaba katmadık bile.”

Görüleceği üzere pil tasarrufunda yaşayan insanların yaşadıklarını görselleştirebilmek adına çok anlamlı bir teori. Bazılarımızın kaç kaşıkla uyandığını bilebilmemiz mümkün değil. Çünkü "yeteri kadar hasta" gözükmüyoruz. Attığın her adımda sarf edeceğin enerjinin sürekli ölçülmesi de insanın heybesinden kaşık eksiltiyor. En çok acı verici olan şey de şu ki siz her şey için bu kadar enerji sarf ederken, herkes yaşayıp gidiyor.

Eğer kaşık hesabı yaparak hayatınızı devam ettirmeniz gerekiyorsa ve bunu kimseye doğru kelimelerle ifade edemiyorsanız, bir de bu teoriden onlara bahsetmeyi deneyin. Belki sizi daha iyi anlayabilirler. Biz kaşıklıda olsak kaşıksızda yaşamayı ve yaşamaktan zevk almayı hak ediyoruz. Yalnız değilsiniz. <3

Kaynak: https://butyoudontlooksick.com/articles/written-by-christine/the-spoon-theory/