Kimine Göre Yazı Kimine Göre Şiir

Ağacın dalları gibiydi

Çok çabuk kırılabilen 

Ama sonu uçsuz bucaksız 

Dolunay ışığının aralarından sızdığı 

Çocukların salıncak kurabileceği kadar

Umut doluydu hayallerim 

Aynı zamanda hevesim 

İki mavi göz ışığı gibi olurdu 

Gündüz gökyüzü

Karanlık çöktüğü an 

Dolardı kalbime annemin sevgisi gibi 

Dallarımdaki yapraklardi sanki 

Ona olan sevgim 

Her mevsim yeniden doğardı

Babamın soyledigi ilahiydi sesi

Hiç gitmez di kulaklarımdan

Aynı hayallerimdeki umudun bitmemesi gibi