Sokaklar

Sokaklar sızlıyor,

beton kangal,

Kırık camlardan düşen ışıklar,

bana geliyor,

sahi, kim geliyor?

Yalnızca gölgeler,

ve bir zamanların sınırsız hayalleri.

Caddelerde yankılanan kalp atışları,

bir ritim, bir dağıtım,

dumanlı köşelerde kaybolmuş ruhlar,

kimse umursamıyor,

kırılma sonu.

Kırık kalemler,

sayfalar,

onun bir cümlesi, bir çığlığı,

yanlış anlamalar,

gözlerdeki o.

Sıkışmışız,

bu dört duvarın arasında,

ışık yok, ama karanlık derin.

Şehrin nefesi,

karmaşıklıktaki karmaşıklıklar sararken,

ben yine de varım,

bu paslı metal kafesin içinde,

ve onun kalıntıları biraz daha kaybolmuş durumdayım,

kendi gölgemde.

Dünyanın sesi,

bir başkaldırı gibi yankılanıyor,

Kırık dökük düşler içinde,

ama ben,

hala hayal ediyorum,

bir gün o gökyüzü mavi olacak,

ve yıldızlar,

Yüzünde parlayacak.