Aile Kavramı

Aile. Kimileri için çok önemli, kimileri için ise bir ekmek kırıntısı kadar değersiz bir müessese. Duygusal bağ ve kan bağından başka insanı ailesine bağlayan çok önemli etkenler yoktur aslında. Hayvanlar ve insanlar aile kavramı üzerinden incelendiğinde birbirine fazlasıyla benzerler. Bir yavru doğar, anne ve baba yavrularının sağlıklı büyümesi için onu besler ve yavru büyüdüğünde yuvadan gider. Temel mantık bu şekildedir.

Geleneksel Türk aile yapısına baktığımızda çoğu anne-babanın çocuklarını kendi mallarıymış gibi görmekte olduğunu fark ederiz. Çocuklar onların emirleri dışında bir hareket gerçekleştirmemeli, çocukların kendi düşünceleri ve fikirleri olmamalıdır. Bu düşüncenin temeline indiğimizde ebeveynlerin aslında aynı sorunları kendi anne-babalarında yaşadıklarını görürüz. Ebeveynlerin aynı sıkıntıyı çektirmesinin, aynı sorunları yaşatmasının tek açıklaması geçmişte yaşadıkları travmalardır.

Peki bir ailedeki her bir bireyin yakın çevresiyle ve ailesiyle sağlıklı ilişkiler kurabilmesi, bu yaşatılan travmalar sonrasında mümkün müdür?

Evet, mümkündür!

Eğer anne-babalar kendi yaptıkları hataların farkına varırsa ve bu hataları düzeltmek için çaba gösterirse, çocuklarıyla sağlıklı bir iletişime adım atabilirler. Anne-baba olmanın bir eşyaya sahip olmaktan ziyade, bir bireyin yol göstericisi olmak anlamına geldiğini fark ettiklerinde aslında büyük bir yol katedilmiş olacaktır. Örneğin çocuğunun yaptığı seçimin yanlış olduğunu düşünüyorsa bir anne, onu karşısına oturtup saygı çerçevesinde neden yanlış olduğunu, neden o seçimi yapmaması gerektiğini bir mantığa dayandırarak sunmalıdır. Ebeveyn kendi doğrularını dayatmaya çalıştığı müddetçe, hem kendini hem de çocuğunu üzecek ve ebeveyn ile çocuk birbirlerinden uzaklaşacaklardır.

Aile bağları önemlidir ve bir insanın ailesi olması onun en büyük dayanağı, sığınacağı limanıdır. Böylesine güzel bir hissiyatı yanlış iletişimlere kurban etmemek en doğrusu olacaktır.