Bir Fotoğraf Hikayesi

Ankara'daki Kuğulu Park'ı çoğu kişi duymuştur. Tunalı Hilmi derler bulunduğu yere. Küçüktür, orayı bilmeden ilk kez gidenlerin bir şey anlamadığı olur. 'Küçükmüş ne özelliği var?' gibi ifadeler kullanırlar. Aslında biraz zaman geçirildiğinde, bankın birinde oturulduğunda, kulaklıkla müzik dinlemeden etrafın sesi dinlendiğinde, kafayı kaldırıp ağaçtan ağaca konan kuşlar takip edildiğinde, gelen yaşlılar izlendiğinde parkın da tadına biraz varılabilir.

Benim için Kuğulu Park'a Kızılay'dan yürümek bir terapi niteliğinde. Çünkü Ankara'da esasen iyi hissetmek için yapılacak etkinlik sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Bu şehri bazen sıkıcı yaparken bazen de kendine özel etkinlikler seçmen konusunda değerli kılıyor.

Yine kendimi iyi hissetmek adına yoluna koyulduğum Kuğulu Park günlerinden biriydi. O günün akşamına Amadeus oyununa gitme gibi bir planım olduğu için parka ayıracak zamanım yaklaşık yarım saatti. Havuzun etrafında birkaç tur attıktan sonra boş bir banka oturup uzun süre etrafı izledim, tatlı anlar oluştuğunda izleme eylemi seyretmeye dönüştü. Dedim son bir tur atıp akşam ki etkinliğe doğru yola koyulayım. O son turda bu görüntü ile karşılaşıp heyecanla ard arda bastım deklanşöre. Çok düzgün bir kare çıkmadı ama bazı hissiyatları gözün önüne dökmek için bu da yeterli oldu.

Bana görünen zamanın yitiremediği sevgi oldu. Belki ilk ikisi de birbirinin ilk aşkı, belki ikinci baharları, belki uzun süre evlenmeyip bu yaşlarında buldular birbirlerini. Bu düşünceler sevgiye dair umut veriyor insana. Bahsetmeye çalıştığım şey iki kişinin arasındaki sevgi değil aslında, herhangi bir şeye olan sevgi duygusu.

Başımıza gelen olumsuzluklara rağmen ilerlemeye çalışmak için yapılan hareket içeren eylemlere 'zaman geçsin, oyalasın, meşgul etsin' gibi düşüncelerle başlayınca, devamında bu şekil tatlı şeyler ilişince gözümüze/gönlümüze çok acayip oluyor. Kalabalığın içinden geçip gidiyorlar, o sırada zaman çoğalıyor da oyalama yerine adeta şifa oluyor. Çok uzun sürmeyebilir tabiki ama bilgisayar oyunlarında yolda karşımıza çıkan, stoğunu yaptığımız, ihtiyaç halinde kullandığımız ilk yardım çantası gibi diyelim.