Esneyen Boşluklar

Şehir, bir parça rüya, bir parça hayal,

Kayıplar yansıma olur, oluşumlar içerisinde,

Uçan poşetler, rüzgarda dans eden,

Kimliklerin yanında, her şey serin.

Gölgelerde kaybolmuş izler var,

Kimim ben, yoksa kimlerin peşindeyim yine?

Bir hayalet gibi, sönük gözler,

Beni bekleyen karanlık, bir sır gibi gergin.

Zaman, bir yansıma, dönen durur yerinde,

Esneyen kalıplar, derinlikler pek bir derin.

Kırık dökük anılar, bir labirent içinde,

Gölgeleri düşerim, gülerim.

Bir kahkaha patlar, dalga dalga yayılan,

Neşeli bir korku, her köşede kayılır.

Duvardan kayıt vurur, yankısı kulaklarda,

Bir yudum korkuyla, hafif bir gülümseme arada.

Gökyüzünde yıldızlar, birer birer kayar,

İçimdeki sonsuz bir sır olur, aylar.

Kimlikler buharlaşır, rüzgarda savrulur,

Uçan poşetler, hafif hüzünle dolu.

Düşlerim arasında kaybolan onun hayali,

Fütüristik bir dünyada, kim bilir ne demek?

Korku ve neşe, iç içe geçmiş,

Bir parça absürt, bir parça gerçek.

Özgürlük peşinde koşarken, ortaya çıkan umut,

Onun bir kurucusu, bir hayalin kabusu.

Ama yine de yürüyorum, neşeli bir şarkı,

Çünkü bu dünya, esneyen temellerle dolu.