Hayatımızın Parçası Olan İnsanlar

Çocukluk zamanlarında, arkadaş çevremiz bizim elimizde olmadan gelişen bir durum değil midir? Yıllar boyunca anne babamızın seçimleri ile istedikleri okula giderek, onların olduğu yerde bulunarak ilk arkadaşlıklarımızı kurarız.

Hayatımızdaki bu başlangıç karşımıza doğru arkadaşıklıkları çıkarabilir de çıkarmayabilir de; ki zaten o zamanlar bunlar hiç umrumuzda olmaz. Sadece izleriz. Hayatın bu aşamasında pek bir düşüncemiz yoktur, sadece küçük dertlerimiz vardır. Kaybolan oyuncağımızı aramak, kreşe gitmek istememek, parktan eve dönmek istememek küçük güzel dertlerimizdir ve günün sonunda anne-babamızın peşinden ayrılmayız. Parkta sallanmayı bırakıp, banktan çocukları izlediğimiz zaman anlıyoruz, küçük dertlerimizin ne kadar güzel olduğu..

Hayatımız bir piramit ve en tepesinde biz varız.

1.kademede çok yakın arkadaşlarımız var; kardeşimizden daha yakın hissettiklerimiz. En önemli anları ilk onlarla paylaşırız, çoğu zamanımızı onlarla geçirmek ve en güzel anıları onlarla biriktirmek isteriz. Bazı yönleri kötü olsa bile onları en sevdiğimiz insanlardır. Ansızın, yolda gördüğünüz küçük bir şey size onları hatırlatır. En güzel hediyeyi almak, en güzel yemeği yemek, en eğlenceli konsere gitmek onlar olmadan eksik gelir. Aynı zamanda bu arkadaşlıklarımız çok tehlikeli olabilir. Bir hata, yapılan bir düşüncesizlik normalde etkilemese bile onlar yaptığı için kalbimizi çok kırar. Hayat biraz da böyledir.

2. kademede yakın arkadaşlar var; yakın hissettiklerimiz. Hayatımızın birinci aşamasına göre daha sakin bir enerjiye sahipler. En önemli anları ilk onlarla paylaşmasak da güzel anılarımızda olmasını istediğimiz insanlardır. İki ayda bir buluşmak, buluştuğumuz zaman samimiyetin hiç eksilmediği bu arkadaşlık çok özel ve değerlidir.

3. kademede arkadaşlar var; yakın hissetmediklerimiz. Bu insanların yaşadığı şehirlerde kaldığımızda, bazen düğün davetlerinde, bazen ortak arkadaşlar sayesinde görüşürüz. Bazen de görüşmemizin üzerinden beş yıl geçse dahi bilgi sahibi olmayız. Bu arkadaşlık, biraz da sosyal medyadan fotoğraflar beğenerek ilerleyebilir. Bu da hayatın bir parçasıdır; tanıdık kadar uzak değildir fakat aynı zamanda yakın arkadaşların kadar aranda bir bağ yoktur.

4. kademede tanıdıklar var; hiçbir şey hissetmediklerimiz. Bu insanlar bire bir görüşmeyeceğimiz, yolda karşılaştığımızda sohbet ettiğimiz veya iş yerinde gün içinde görmüş olduğumuz iş arkadaşlarımız olabilir. Hayatımızda pek bir yeri olmasa da hayat akışında hep var olacaktır.

Bazen yavaş yavaş tanıdıklar yabancılaşabilir. Hayat bu ki, bazı yakın arkadaşlıklar yabancıların arasına karışır. Bu durum ne kadar zor olsa da bazı insanlar hayatımızda misafir olacaktır.

Devamlı bir şeyler konuşarak değil, o sessiz anlardan rahatsız olmayıp; o anın keyfini çıkaran insanlar hayatımızın misafirleri değildir ve her zaman piramidin ilk kademesinde olacaktır.