Hedefe Aşık Olmak

Başarı çok göreceli bir kavram ve hepimizin kuşkusuz bugün ulaşmak istediği bir başarı var. Peki başarılı olmak için neler yapıyoruz? Daha da önemlisi bu konuda en büyük yanılgımız ne?

Bence en büyük yanılgımız sürekli hedefleri konuşmak arkadaşlar.

Sürekli hedef konuşuyoruz. Bakın hedef belirlemekten bahsetmiyorum. Belirlenen hedefe gitme yolunda sonuca kilitli kalıp durmaktan söz ediyorum. Ben bunu özellikle üniversite sınavına hazırlanırken kendimde ve çevremde görmüştüm. Sürekli üniversite hayallerime takılıp kalmış ve bu süreçteki çalışmalarımı aksatmıştım. Keza bazı arkadaşlarım da bu yönde davranmıştı ve sonuç olarak çok da istediğimiz sonuca ulaşamamıştık.

Başarı kazanılır ya da kaybedilir. Bunun için de ya çalışırsın ya da çalışmazsın. Bu iki kararın ortasında hayallere takılı kalmak -daha doğrusu başarının büyüsüne kapılmak- çok da sağlıklı olmuyor. Yani gitmek istediğin üniversite için zamanının büyük kısmını net hesaplayarak ve şehir düşünerek geçirmemelisin. Öncelikle hedefine giden yolda gereken azmi ve çalışmayı göstermeli; hedefin kendisi hakkında planlar kurmayı, hesaplar yapmayı sonraya bırakmalısın.

Bu sadece üniversite sınavı için geçerli olan bir şey de değil bu arada. Şu an insanların büyük bir kesimi bu zehirlenmenin içerisinde. Hem de bambaşka hayatlarda… Kimisi terfi almaya çalışıyor kimisi ise başka bir şeyin peşinde. Önemli olan ortada bir sürecin olması ve bu süreci nasıl yönettiğimiz.

Fazla uzatmak istememekle birlikte şöyle toparlayayım: Başarı bir hedeftir ve hedefi kazanmanın bence önünde en büyük engel hedefin kendisinde vakit harcamaktır. Sürecin sonunda yapacağınız işleri tüm sürece yaymayın arkadaşlar. Bırakın her şey vaktince olsun. Hedefinize körkütük aşık olmayın. Önce onun için çabalayın, ardından sefasınızı süreceksiniz zaten.

Umarım anlatmak istediğim ince ayrıntıyı fark edebilmişsinizdir. Sakın ola olayı kendinize hedefleri hatırlatarak motive etmenin yanlış olduğunu fısıldamayın bu sözlerimden sonra. Bu dozunda bir şey.