Mükemmeliyetçilik Nedir?

Mükemmeliyetçilik her şeyi doğru yapmaktan ziyade her şeyi kusursuz yapmak zorunda olmak veya öyle hissetmekle ilgilidir. Belirli bir düzeyde motivasyon kaynağı sağlasa da fazlası hasar veren bir iç eleştiriye, hiçbir zaman tamamlanmış hissedememeye sebep olabilir.

Mükemmeliyetçilik kişiyi çoğu zaman başarıya ulaşmış olandan ziyade eksik olana odaklanmaya yönlendirir, kişinin kendisine gerekenden fazla yüklenmesine neden olur. Hata yapmak kabul edilebilir olmaktan çıkar, böylelikle kişinin hayat yolculuğu da tökezler. Kendini keşfetmekte zorluk çeker, büyük bir hırs yığınının içinde tek başına debelenir. Yaratıcılığı törpülenir; yeni seçimler yapmaktan çekinir çünkü risksiz ve güvenli olanı seçerek hata yapmaktan uzaklaşmayı, mükemmele yaklaşmayı tercih eder.

Tüm bu olumsuz etkilerine karşın mükemmeliyetçilik her zaman negatif sonuçlar doğurmak durumunda değildir. Detaylara önem veren ve titiz davranan mükemmeliyetçi kişi ortaya harika işler çıkarabilir, hırsı ve başarısı arasında bir denge kurabilir. Belirlediği yüksek standartlar onun için başarılması hoş bir hedef olarak durur, ulaşmak için elinden geleni yapar fakat kendisini yıpratmaz ise mükemmeliyetçilik kişiyi yüceltir. Yeterince iyi olanı kabullenmek, hata yapmanın doğal olduğunu bilerek riskli/risksiz tüm yollara adım atabilmek hem yaratıcılığı hem de özgün bir başarıyı beraberinde getirir. Başarıda eksiklik aramaktan ziyade başarıyı takdir edebilmek, başkalarıyla kıyas yapmadan kişinin kendisini motive etmesi yürüdüğü yolda hızla ilerlemesine yardımcı olur.

Kusursuzluk hayatın güzelliğini örten, yapay bir olgudur. Düşe kalka edindiğimiz tecrübeler ve başarılarımızla beraber başarısızlıklarımız bizi biz yapar. Bu sebeple faydacı bir mükemmeliyetçilik yerinde olmakla beraber her şey gibi onun da fazlası kişinin hem kendisine hem de çevresindekilere fayda sağlamaktan çok zarar verebilir. Doğru yönetilmiş bir mükemmeliyetçilik güzel bir motivasyon kaynağı olur. Sizi sınırlayan bir mükemmeliyetçilik edinmekten kaçının.

Asıl başarı, kusursuz olmaya çalışmaktan uzak, yeterince iyi olduğumuzu kabullendiğimiz andadır. Devamında başardığımız çoğu şey de bu hisse bağlıdır. Mükemmeli ararken kendimizi tüketmek bizi yetersiz hissetmeye ve başarısızlığa sürükleyen en önemli etkenlerdendir. Mükemmelin yanılsamasına kapılıp yaşama hakikatinden uzaklaşmayın. Hayat ‘’tamamlanması’’ gereken değil, yaşanması gerekendir.