Varlık ve Yokluk Arasında Kaybolmuş Bir Ruhun İç Çekişleri

Bir gün daha geçti ömrümden. Bir zaman diliminde daha varlığım yitirdi farkındalığını. Hep mi böyle prangalı kalacaktı bedenim? Ben mi attım bu demirden düğümleri ömrüme? Neden? Sahi bu aralar en çok sorduğum sorular: Neden ben? Neden bana? Neden beni? Neden, nedeni neden? Öyle çok dolanıyor ki kafamda bu sorular, öyle düşüncelere sürüklüyor ki beni; saçlarımı kökünden yolmak beynimi kör bir bıçakla ikiye yarmak isteği uyandırıyor içimde.

Reva mı bu bana? Değdi mi bunu yaptığına? Çok mu zor sevmek ya da sevilmek? Söyle, söyle hiç düşündün mü ya? Aklından bir kere de olsa geçtim mi? İç çektin mi beni gördüğünde? Ah dedin mi? Gerçekten hiç sevmedin mi? Yazıklar olsun sana. Hatta verdiğin kırıntıları değer sanıp aşk sanan bana. İnanıp bel bağlayan kalbime.

Hiçbir plana uymayan aklım neden her gün seni tam vaktinde hatırlatıyor bana? Dayanamıyorum. Katlanamıyorum bu sorumsuzluğa. Ben miyim suçlusu? Ben ne yaptım ki? Bazen oturup ne yapmadım ki diyorum kendime. Ne yapmadım yapamadım da bu hâldeyim? Ve neden sadece ben bu hâldeyim?

Ne gün geçiyor ne gece. Zemin öyle soğuk ki. Ağlamak zaten çok kırıcıydı üstüne bir de ağlayamamaya başladım artık. Düşünmedim mi zannediyorsun ölmeyi? Güldürme beni en iyi sen biliyorsun hayatımın en güzel dönemi olduğunu. Niye böyle bakıyorsun bana? Zaten çoktandır üşüyorum. Nerede ellerin, niye uzatmıyorsun bana? Niye uzak oturuyorsun bu kadar?

İnsanoğlu nasıl bir varlık, sen nasıl böyle kabul edebilirsin her şeyi? Nasıl sorun olmaz senin için? Ya da neden benim için bu kadar büyük bir sorun hâline geldi? Ne zaman geldim ben bu hâle? Zihnimde çığlık çığlığa çıkardığın bu savaşta bir tek ben ölüyorum.

Acı acı ama bir o kadar da yavaş zehirleniyorum. Dünya hep mi bu kadar hızlı dönüyordu yoksa ben mi yürüyemiyorum? Aman tanrım bu ışıklar da ne? Ya bu uğultu? İnsanlar koşuyor. Hem de üstüme üstüme. Ne yani gerçekten ölüyor muyum? Ben bir şey hissetmiyorum ama. Acıyan bir yerim de yok. Sadece biraz soğuk ve nefes alamıyorum gibi. Sürükleniyor gibiyim. ‘’İyi misin?’’ ne kadar komik bir soruydu. İyi miyim? İyiyim tabii. Sevilmemekte, yalnız kalmakta, terk edilmekte oldukça iyiyim. Sorduğunuz için teşekkür ederim.