Yüzleşebilme
Cesaret baş tacımız
Yüzleşmeliyiz geçmişimizle, geçmişimizin bizde bıraktığı gerçek olmayan olaylarla, duygularla. Evet can yakıcı belki çok daha fazla üzücü olabilir. Olsun deyip geçiştirmeden cesaret göstermeliyiz. Bu arada cesaretin tüm zincirlerden bizi özgürleştirdiğini de unutmadan.
Yapılanıyoruz, yapılandırılıyoruz kelimelerle kendimizi inşa ediyoruz. Cümleler, bizim etimiz kemiğimiz oluyor zamanla ki farkettikçe ruhumuz oluyorlar, biz oluyorlar, '' ben'' oluyorlar zamanla.
Düşüncelerimiz ise şemsiyemiz oluyor, oluyor evet çünkü korunmaya da ihtiyacımız var. Kendimizi korudukça da sınırlarımızı oluştuyoruz ve kendi inşamızı kendi içimizde yapıyoruz böylece.
Düşüncelerimiz mi bizi korkutan? Sahi adını ne koydunuz? Nasıl da birbiri içinden çıkan matruşkalar gibi sanki sonu gelmez durum olduğunu mu hissettiriyor size yoksa dile gelmez halde mi anlatamadıklarınız?
İrademizi öne sürererek mücadelemizde başarı elde etmemiz bize rağmen gerçekleşmeyen bir durum olmadığı ortada. Asıl gerçekleri özetler bize yüzleşme. Hakikatleri kendi dinamikleri içerisinde bize sunar ve bizi eşitlikçi kıvama getirir.
Hadi yüzleşelim!
Hadi beraber yapalım bu işi beraber cesaretlenelim. Sebeplerimiz ayrı ayrı olsada duygumuz bir olma yolunda seyre dalalım ilizyon oyununa.
Kendinle yüzleşme esnasında sorgu suallerin içeriğini geniş tutmakta hep fayda vardır diye düşünüyorum sabırla ilizyonu çözmek için. Saklamadan, gizlenmeden seyirci koltuğuna oturup gelen duyguya yer açalım ta ki zihnimizden uzaklaşana kadar. Artık çocuk değiliz. İçimizdeki çocuğa sahip çıkacak kadar hayatın içinde mücadele etme özüne kavuştuk.
Bu herkesin gördüğü '' ben olma'' durumundan farklı bir şey, farklı bir duygu. Birde baş edebilme de bu konuda büyük rol oynar. Baş edebiliyor muyum, bu içimizdeki acıyı oluşturan duygu hangi anıda gizli, buna da bakmalıyız. Bir bir kazımalıyız bir bir sorgulamalı bazen kendimizi yormalı hatta bazen ağlamalı sonuca iyileşerek ulaşırken kendimizle buluşmalıyız.
Sonunda buluşmalar en vazgeçilmez kutlamalarımız olur. Sonra asla bitsin istemeyiz. Büyük enerji, büyük çaba ve büyük bir aşkla tüm sevgiyle kutlamamızı ruhumuzda hisederiz. Bu bir zaferdir. Ruhun zaferi.
Bunu da denemekten hiç vazgeçmeyelim.