Aftersun'ın Sade Hüznü

Aftersun (2022), Charlotte Wells’in yönettiği ve senaryosunu yazdığı, çok katmanlı ve duygusal derinliği olan bir filmdir. Film, bir tatil sırasında, 11 yaşındaki Sophie ile babası Calum’un ilişkisini konu alır. Ancak film, doğrudan bir hikâye anlatmak yerine, hatıralar ve duygusal yansımalara odaklanarak daha soyut bir anlatı kurar.

Film, tatilde geçirdiği birkaç gün boyunca, Sophie ve Calum’un birlikte vakit geçirdiği sıradan bir zamanı takip eder. Ancak, film ilerledikçe bu tatilin dışarıdan görünenden çok daha karmaşık olduğu anlaşılır. Bütün her şey yüzeyde sakin ve keyifli olsa da, arka planda yoğun bir duygusal alt metin gizlidir. Calum’un gözlerindeki yorgunluk, film boyunca izleyiciye sürekli olarak sezdirilen bir boşluk hissi yaratır. 

Yorgun Bir Baba 

Calum, filmin başında sevgi dolu, ilgili bir baba gibi görünse de, karakteri derinlemesine incelendiğinde içsel bir boşluk ve duygusal çöküntü olduğu ortaya çıkar. Çocuklarına karşı şefkatli bir baba olarak görünse de, zaman zaman yalnız kalma isteği, içsel bir çatışmayı gösterir. Yalnızlık ve yalnızlıkla baş etme şekli, Calum’un duygu dünyasının derinliğini açığa çıkarır. Bu durum, Sophie’nin onun ruh hâlini anlamaya çalışırken karşılaştığı bir engel olarak filmde belirir. 

Calum’un yalnız kaldığı anlar, onun duygusal anlamda kırılganlığını ve kaybolmuşluğunu temsil eder. Filmde, Calum’un yalnız başına yoga yapması veya denize girmesi gibi sahneler, bu duygusal boşluğu vurgular. Bu tür sahneler, izleyiciyi karakterin duygusal hâline tanıklık etmeye davet eder ve Calum’un içsel çatışmalarına dair önemli ipuçları verir. 

Sophie: Çocukluk ve Hissedilen Anlamlar 

Sophie, Calum’un aksine, olayları tam anlamasa da, babasında bir şeylerin farklı olduğunu fark eder. Bir çocuğun gözünden, çevresindeki dünyayı ve ilişkileri anlamak her zaman mümkündür, ancak duygusal derinlik bazen bilinçli olarak algılanmaz. Sophie’nin babasının içsel dünyasını anlamadığını fark etmesi, filmdeki en güçlü anlatılardan birini oluşturur. 

Sophie, babasını gözlemleyerek dünyayı anlamaya çalışır. Kamera ile babasının fotoğraflarını çekmeye başlaması, gelecekte bu anı hatırlama ve bir şekilde onu saklama isteği olarak yorumlanabilir. Sophie’nin, babasının yüzüne uzun süre bakarak içsel dünyasını çözmeye çalışması, filmdeki duygusal boşluğun vurgulandığı sahnelerden biridir. Sophie’nin gözünden film, babasını tam olarak anlayamayan bir çocuğun duygusal dünyasının parçası haline gelir. 

Sessizlik ve Görülmeyen Anlar 

Aftersun, diyaloglardan çok görsel anlatımla ilerleyen bir film olarak dikkat çeker. Filmin büyük bölümü, karakterlerin duygu durumlarını açıkça ifade etmeden, görseller aracılığıyla iletilir. Sessizlik, filmdeki en önemli anlatım biçimlerinden biridir. Calum’un yalnız başına denize girmesi veya odada sessizce kalması gibi sahneler, karakterlerin içsel dünyasını sessiz bir şekilde dışa vurur. 

Filmdeki görsel anlatımın vurgusu, seyirciyi sürekli olarak bir gözlemci pozisyonuna yerleştirir. Kameranın uzaklıkları, açılar ve ışık kullanımı, karakterlerin ruh hâllerine dair ipuçları sunar. Bu, izleyicinin sadece filmde olup biteni görmesini değil, aynı zamanda karakterlerin hislerini de anlamasına olanak tanır. Görsel dil, filmdeki sessizlikle birleşerek, duygusal yoğunluğu artırır. 

Zamanın Geçişi ve Anılar

Filmin sonunda, yetişkin Sophie’nin geçmişe dair hatırlamaları ve kendi ebeveynlik deneyimi üzerinden yaptığı çıkarımlar, Aftersun’u anlamak için önemli bir açılım sunar. Sophie’nin geçmişte yaşadığı anları hatırlarken hissettiği duygusal çözülme, filmi izleyenlere, geçmişte yaşanmış travmaların ve kayıpların zaman içinde nasıl şekillendiğini gösterir. Bellek, filmde geçmişin nasıl algılandığını, duygusal olarak ne şekilde hatırlandığını ve zamanın nasıl dönüştüğünü anlatan önemli bir temadır.