Ansızın gelen sorular silsilesinde bugün: Pirinç yağda pişmeli mi pişmemeli mi ?

Pirince yağ konulmalı mı konulmamalı mı? Açıkçası Uzakdoğulular çok da bu sorunun üzerinde durmuyor asırlardır yağsız tükettikleri için. Fakat eğer -benim gibi- uzakdoğulu arkadaşlarınız varsa biraz daha düşünmenizi tavsiye ederim.

Japonlar yağsız ve tuzsuz tüketiyor pilavı. Buharda pişirdikleri ve Gohan adını verdikleri pilavı adeta ekmek olarak görüyorlar. Ayrıca yemekleri kızartmayı tercih etmezler genelde. Buharda, ızgarada ya da haşlama teknikleriyle pişirirler ve yemeklerin vücuda vereceği ağır etkiden kurtulmuş olurlar. Buharda haşlanmış beyaz pirinçlerine hakumai, kahverengi pirinçlerine ise genmai deniyor.

Bizim kültürümüzde nasıl ekmeksiz sofra kurulamıyorsa onlarda da pilavsız bir sofra dediklerine göre olasılıksız. Kahvaltılarının vazgeçilmez bir parçası olmuş artık. Bu çok önemli unsurun yağsız olması dolayısıyla onlar için ideal bir durum haline geliyor. Bol tereyağlı ve lapasız, tane tane bir pilav çoğumuz için şahane olsa da onu her sabah kahvaltıda yemeye bence kimsenin midesi elvermez ve diyetisyenlerin kapısını da çalmaya hiç gerek yok:)

Japonlar gibi Endonezya ve Myanmar kültüründe de benzer sahnelere rastlıyoruz. Fakat ibreyi biraz sola çevirip İran'a yani Orta Doğu'ya getirdiğimizde bunun tam tersini görüyoruz. İranlılar pirinç çeşidi konusunda çok zengin bir mutfağa sahip. İsli pirinç, yabani siyah pirinç, basmati pirinç, safranlı pirinç bunlardan sadece birkaçı.

Bol yağla yapılan ve Türkiyedeki pirinçlerden daha uzun ve ince olan İran pirinci yıllardır favorilerim arasında. Taze kişniş ve yine İrana özgü Zereşk üzümüyle de yapılıp yaratıcılığa gayet çok açık bir pirinç çeşidi kendisi. Üçüncü görsel İran usulü yapılmış Dudi Pilavı'ndan.

Sanırım yağsız pirinç doğduğum coğrafya gereği mi yoksa damak zevki olarak bana yakın gelmediği için mi bilemiyorum, çok sıklıkla tüketebileceğim bir pirinç değil. Bilakis bence yağın en çok yakıştığı öğün pilav olabilir.

Kaynakça: 1, 2, 3, 4.