Boşanmanın Çocuklar Üzerindeki Etkisi

Boşanma süreci ve boşanmadan sonra kötüleşen olumlu veya olumsuz durumlar sergilerler. büyüme, kişilik özellikleri, aile içi dağılımlara, boşanma sürecinin nasıl yürütüldüğüne, çevre baskısına veya çevre desteğine göre değişim görünümüne göre.

Boşanmaya tepki olarak duygusal, davranışsal, sosyal, gelişimsel ve uzun vadeli olarak birçok etki görülebilir.

1- Duygusal Etkiler:

> Aile düzeninin birimlerinin çocukta güvenliksizliği, korku ve kaygı artışı yaratır.

>Boşanma, bir çeşit kaybolduğu çocuk hayatına girebilir.

>Özellikle küçük yaştaki insanların boşanmalarını kendi hatalarıyla biriktirebilirler ve suçluluk duygusu hissedebilirler.

>Anne ve babaya karşı öfke gelişebilir; Bazen bu öfkenin içine doğru yönelmesine neden olabilir.

2- Davranışsal Etkiler:

>Çocuklar bu dönemlerdeki sosyal performanslarda bozulma, saldırganlık veya aşırı derecede kapanma gibi performans gösterebilir.

>Dikkat dağınıklığı, motivasyon kaybı gibi okul başarılarında gerileme yaşanabilir.

>Yeni yaşam düzenine, evrimin, velayet özelliklerine veya kişilerin kullanımlarına uyumunu sağlamakta zorlanabilirler.

3-Sosyal Etkiler:

>Arkadaş kurmada zorluklar, güvenliksizlik veya küçülme nedeniyle etkiler sosyalde geri çekilme olabilir.

>Çocukların, ''normalden farklı'' olduğu için kendini dışlanmış ve toplumsal damgalanma korkusu hissedilebilir.

4- Gelişimsel Etkiler: (Yaşa'ya bağlı)

>Okul öncesi 3-5 yaş: Somut yapı yapıları nedeniyle boşanmayı öğrenilebilirta zorlanırlar, sıklıkla terk edilme korkusu yaşarlar.

>İlkokul tekrar dönemi 6-12 yaş: Suçluluk, özlem, akranların ebeveynleriyle ilişkileri onları üzebilir ve ailelerini birleştirmek için çeşitli yollara başvurabilir.

>Ergenlik dönemi 13-18 yaş: Kimlik gelişimi boşanması için daha derin etkiler bırakabilir; isyan, dayanıklı, güvensizlik gibi sonuçlar doğabilir.

5- Uzun Vadeli Etkiler:

>İleriki yaşantılarında romantik ilişkilerde güvenlik sorunları, yapılar yaşanabilir.

>Araştırmalar, boşanmış ailelerden gelen boşanma oranlarının daha yüksek olabileceğini göstermiştir.

>Psikolojik destek alarak büyüyen çocuklar bu süreçte daha güçlü ve rahat bireyler olarak ortaya çıkabilirler.

Peki, bu süreçte ebeveynler neler yapmalı, nasıl davranışlar sergiliyorlar?

Öncelikle yetişkinlere göre uygun ve açık bir dille açıklamalıdırlar, ayrıcalıklı hakları olan kendilerine yeni hayat oyunları bile çocukları için hala görüşmeye devam etmelerine, sağlıklı iletişim halinde iş birliği sağlamalıdırlar. Tutarlı olmalı ve sevgilerini göstermekten çekinmeliler. Kişisel verilerin önemsenmemesi ve programın önemli kararlarında veya etkinliklerde birlikte hareket eden olaylar. En önemlisi, her şeyin aynı olması zorlanmamalıdır. Diğer ebeveynin kötüleşmesine, gelişiminin içsel olarak yaşamasına sebep olur. Kayıt yeni partneri varsa rapor zamansız ve ani bir şekilde tanıtım yapılmalı, duygusal geçiş süreci dikkate alınmamalı.