Ebeveyn - Çocuk İlişkisi

Ebeveyn-çocuk ilişkisi, çocuğun fiziksel, duygusal ve sosyal gelişimleri karşılıklı, karşılıklı sevgi, saygı ve anlayışa dayalı sağlıklı bir iletişim süreci olmalıdır.

İnsanların sağlıklı bir birey olarak gelişebilmesi için, ona özgürlük alanı ve ayırma tanıması için yeterli ortam ve zaman eğitimi. Bu süreçte sadakati sağlamak, kendinizin değerlendirme fırsatı sunması, bilgilerin karmaşıklığının ayrıntılara göre ayarlanması ve kendi kararlarının bilgilerine izin vermeniz önemlidir.

Benlik saygısı çocukların yüksek eğitimi için, gelişim yeteneği, saygı göstermeli ve aynı zamanda yüksek benlik saygısına sahip olmalıdır. sıcaklık, sıcaklık ve kontrol seviyelerine bağlı olarak geliştirdikleri farklı ebeveynlik tutumlarını, aile çocuk eğitimini doğrudan belirler. Bu tutumlar demokratik, otoriter, aşırı kayıtsız veya aşırı koruyucu olabilir. Ancak çocuğun bakımı açısından ideal ebeveynlik ilişkisi demokratik ebeveynlik ilişkisidir. (Kırman, A. ve Doğan, Ö. (2017).

Okul öncesi çocuk oyunlarının değiştirilemediği, erkek kısıtlayıcı kız çocuklarına göre daha zararlı olduğu ve dikkat edilmediği görülmektedir. Hiperaktivite, Saldırganlık, muhafazalık ve suç özellikleri gibi sahte doğrudan kişisel aile yapısıyla öne çıkıyor. Özellikle aileler arasındaki çatışma ve annelerde hakim olan katı disiplin kuralları bu tür sorunları artırabilir. Öte yandan, güvenlik bağlantısının çocuklarda davranışsal ve duygusal bozulmaların daha az olduğu belirlendi. (Kırman, A. ve Doğan, Ö. (2017).

Annenin çalışma durumu da çocuk uygulamalarının önemli bir faktörüdür. Genel olarak çalışan annelerin daha olumlu performans göstermedikleri ve çocuk yetiştirme tutumlarına sahip oldukları belirlenmiştir. Ayrıca kızların kısıtlayıcı erkeklere göre stresle başa çıkmanın daha yüksek olduğu görülmüştür. Öte yandan kardeşlik çözümü, çocuğun psikolojik iyi oluşunda azalma olabilir. Bu durum, bireysel gevşeme ve duygusal desteğin yetersiz kalmasıyla açıklanabilir (Kırman, A. ve Doğan, Ö. (2017).

Sosyal olanaklar açısından değerlendirildiğinde, demokratik ebeveyn tutumları çocukların sosyal gelişimini olumlu yönde etkilerken; otoriter, koruyucu ve kayıtsız tutumlar bu gelişimi olumsuz olumsuz etkiler. Çocukların ihtiyaç beslenmesinde ailelerinden yeterli destek alamadıklarında, tutarsız bir disiplin anlayışıyla büyümeler. Bu, sosyal gelişimlerini olumsuz yönde etkileyebilir. (Kırman, A. ve Doğan, Ö. (2017).

yaşam yaşı, eğitim düzeyi ve çalışma durumu da çocuk yetiştirme tutumlarını içermektedir. Eğitimin yüksek oranda, çalışan ve ileri yaştakilerin daha olumlu ve demokratik tutumlar sergilediği; Gençlerin eğitim düzeyleri düşük ve işsiz annelerin ise daha koruyucu ve disiplinli tutumlar sergilediği görülüyor. Eğitim dengesi denge baskı ve disiplin düzeyi azalıyor; bağlantıların kesilmesi, iyi iletişim bağlantısı ve sosyal hayatta daha kolay uyum sağlama özelliği görülmektedir. (Demirtaş Zorbaz, S. ve Korkut Owen, F. (2013).

Sonuç olarak anne-baba-çocuk ilişkileri çocukların sosyal gelişimi ve gelişimi üzerinde önemli bir yapıya sahiptir. Bu programın yaşı, eğitimi, bakımı çalışması gibi birçok faktörden etkilenmektedir. Tüm incelemelerde olumlu etkiyi raporlayanlara karşı sevgi, saygı ve rehberliğe dayalı demokratik ebeveynlik yaklaşımının görüldüğü görülmektedir.