Caroline Değil, Coraline!

En sevdiğim çocuk filmidir kendisi. Çocuk filmi denebilirse tabii!

Filmde, bir kız çocuğunun taşındıkları evde, yoğun tempodan dolayı anne ve babasının sevgisinden mahrum kalması ve çocuğun aile kavramını sorgulaması ele alınıyor. Bazı eleştirmenler filmin, bir çocuk için fazla "korku ve travma" unsurları içerdiğini söylüyorlar. Bence bir nevi haklılar çünkü filmde ebeveynlik kavramına da fazlasıyla odaklanıldığı için bazı çocuklarda travma yaratması muhtemel.

Kitabın isminin Coraline olmasının ise bir nedeni var ki gerçekten enteresan. Kitabın yazarı Neil Gaiman kitabı yazarken karakterimizin ismini yanlış yazdığını ve sonradan değiştirmediğini söylüyor. Henry Selick ise film boyunca Mr. Bobinsky ağzından Coraline'a 'Caroline' diye seslenerek filmde de bu olaya ve isim karışıklığına gizlice dikkat çekiyor.

Peki "Coraline" neden bu kadar tartışma yaratan bir film haline geldi? Aile yapısı? Küçük kapı? Rüyalar? Paralel evren? Bence cevap 'Hepsi' olmalı. Film aslında eleştirel bağlamda değerlendirildiğinde bütüncül bir film ve bu yüzden senaryo boyunca hiçbir kopukluğa rastlanılmıyor. Tartışma yaratmasının asıl sebepleri ise senaryonun gidişatı değil; animasyon kalitesi, parçalar arasındaki 'fazla' tutarlılık ve aralara serpiştirilen anlamlı ögeler

“Sisin içinde, bir hayalet dünya vardı. Tehlike mi? diye düşündü Koralin kendi kendine. Heyecan verici bir şeye benziyordu. Kulağa hiç de kötü gelmiyordu. Pek değil.”

Coraline'ın gerçekten çok zeki bir kız olduğunu ve pratik düşünme yeteneğine sahip olduğunu senaryo boyunca görmekteyiz. Cesur ve kararlı olması da cabası. Başlarda annesinin ve babasının dikkatini üzerine çekebilmek için denediği bazı yöntemlerin yetersiz kalması sonucunda başarılı olamayacağını anlayıp isyan bayrağını çektiğine şahit oluyoruz, ki tam da bu noktadan sonra işler sarpa sarıyor. Coraline'ın evde gizli bir kapı bulup açmaya çalışmasını takiben, gece ortaya çıkan bir fare, onu kapının diğer tarafının daha iyi ve mutlu ebeveynlerinin olduğu bir paralel evrene yönlendiriyor. Öteki tarafta geçirdiği tüm bu zamanın tadını çıkartırken diğer annenin sırlarını keşfetmeye başlamasıyla ve yenilen hayatlarla tanışmasıyla hikayemiz daha da derinleşiyor.

“Çünkü,” dedi Koralin, “bir şeyi korkmana rağmen yapıyorsan, bu cesurcadır.”

Coraline, eleştirmenler tarafından bir çocuk filminin korku filmi sayılabilmesine en yaklaşan film olarak isimlendiriliyor. Her bir detayın inceliği, anlamları, filmin müzikleri, görselleri ve 'stop-motion' çekim tekniği ise filmin özel ve ürkütücü kılınmasındaki nedenlerden bazıları.

Yayınlanmasının ardından ise izleyiciler tarafından filmin sonuna dair pek çok teori üretildi. Aslında Coraline'ın diğer annenin elinden hiç kurtulamadığı, hatta gerçek ebeveynlerinin en başından beri sadece bir yanılsama bile olabileceği gibi farklı düşünceler mevcut. Fakat yanılsamalar, teoriler, sırlar ve gerilim içerisinde istek ve pişmanlığın bir araya gelmesiyle ortaya çıkan böylesine bir senaryonun, küçük bir kızın başına gelen hayal-gerçek unsurlar üzerinden anlatılması, filmin çocuk filmi kategorisinde yer almasını olanaksız kıldığını söyleyebiliriz.

Annesine, "O kapı nereye açılıyor?" dedi.

"Hiçbir yere canım."

"Bir yere açılıyor olmalı."