Çocuk İşçiler ve Medya

Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi’ne göre, 18 yaşını doldurmamış her birey çocuk olarak kabul edilmektedir. Çocuk işçiliği hem insan hakları sorunu hem de bir emek sömürüsünün biçimidir. Ekonomik eşitsizliklerin, göçlerin ve işsizliğin artması tüm dünyada çocuk işçiliği riskini ortaya çıkarmıştır. Çocuk işçiliği, çocukların fiziksel ve psikolojik gelişimine zarar verdiği gibi onları en temel hakları olan yaşama, sağlıklı gelişim, beslenme, ihmal ve istismara karşı korunma, barınma ve eğitim haklarından yoksun bırakılmalarına yol açmaktadır.

Dünya genelinde çocukların çalışma yaşı, çalıştırılabileceği işler, çalışma, dinlenme süreleri, sağlık açısından korunmaları, öğrenim hakları, işyerlerinde şiddet, taciz ve sömürüye karşı korunmalarına yönelik hem ulusal hem de uluslararası birçok düzenleme ve çalışma bulunmaktadır. Çocuk işçiliğine dair diğer bir önemli nokta da eğitim konusuyla yakından ilişkilidir. Eğitim çağındaki çocuklar bir yandan çalışmak zorunda oldukları için okula gidememektedir. (İletişim Çalışmaları Dergisi Sayı 9 Bahar 2016)

Çocuk işçilerin çoğunluğu eğitime erişememekte, erken yaşta evlilik yapmakta ve hastalıklarla karşılaşmaktadır. Çocuk işçilik özellikle tarım ve tekstil alanında yaygın olarak kullanılmaktadır. Ne yazık ki çocukların çalışma koşulları oldukça kötü olup uzun saatlerce çalışmak zorunda bırakılmaktadırlar. Eğitime erişememenin önündeki engeller, çalışma hayatına ilişkin güvencelerden yoksun kalan anne ve babaların çocuklarını okul yerine işyerlerine göndermek istemesi ile birleşince bu durum çocuk işçiliği sorununun yaygınlaşmasına yol açmıştır (HRW, 2015:3). Aileler imkanların kısıtlılığı nedeniyle bir gelecek görmediklerinden çocuklarını çalıştırıp meslek öğrenmelerinin daha iyi olacağını düşünmektedirler. Bu durum ise özellikle ekonomik durumu kötü ülkelerin çocuklarına yansımaktadır. Ülkemizde de çok sayıda çocuk işçi bulunmaktadır. TÜİK verilerine göre Türkiye’de 2012 itibariyle 6-17 yaş grubundaki çocukların % 6’sı, yani yaklaşık 900 bin çocuk ekonomik bir işte çalışmaktadır. Ayrıca bu yaş grubundaki çocukların yaklaşık yarısı (7 milyon çocuk) ise okula devam ederken aynı zamanda ev işlerine destek olmak zorundadır (TÜİK, 2014:93; ERG, 2015). Ancak ülkemizde ki çocuk işçiler ne yazık kine kamudan ne de devletten herhangi bir destek bulamamaktadırlar.

Çocuk işçilik medyada çok az ses bulan bir konudur. Özellikle çocuk işçileri çalıştıranlar büyük yapıdaki kurum ve kuruluşlar olunca bu durum daha da kulak arkası edilmiştir. Çocuk işçiliğine karşı bir duyar geliştirmeyi amaçlayan belli bir basın yayın organları olsa da ne yazık ki bu durum kamuda istediği karşılığı alamamıştır. Son yapılan haberlere göre dünyada çocuk işçiliği 160 milyonun üstüne çıkmıştır. Ancak bu konu hakkında ortak bilinç tam olarak sağlanamadığı için bir düzenleme yapılmamaktadır. Çocuk işçiliği konusu medyada sadece ortak bir konu oluğunda yapılmakta olup bu tarz haberler dışında üstünde özel bir araştırma yapılmamaktadır. Bu durum da bize medyanın eksikliğini göstermektedir. Medya ve insanlar zaman zaman çalışan çocukları sempatik göstermeye çalışan haberler yapmaktadırlar. Ancak bu durum sempatik değil aksine büyük bir sorun olarak haber yapılmalıdır. Ayrıca kamunun da bu konu hakkında bilinçlenmesi sağlanmalıdır. Çünkü bu sorunun önüne bu şekilde geçebiliriz. Gazeteciler bu konunu ciddiyeti hakkında halkı bilinçlendirmeli, araştırmalar ve özel haberler ortaya koymalıdır. Hatta mümkünse çocuk işçilerin gerçeklerini gösteren haberler ve söyleşiler gerçekleştirmelidirler. Bu haberler içerisinde çocuklar incitilmemeli ve korunmalıdırlar.

Kaynak;

Çobaner Aslıhan, TÜRKİYE’DE ÇOCUK İŞÇİLİĞİ SORUNU VE HABERLERDE SURİYELİ ÇOCUK İŞÇİLERİN İZİNİ SÜRMEK, 2016 Erişim: 19.01.2022 https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/400813