Dario Argento

Opera; Dario Argento'nun yönettiği ve yazaların arasında Cristina Marsillach, Urbano Barberini isimlerin yer aldığı, Daria Nicolodi ve Ian Charleson'un oynadığı 1987 İtalyan giallo'dur. Giallo, İtalyanca sarı anlamına gelen ve korku-gerilim kitaplarının sarı kapakla basılmasından dolayı bu ismi almıştır.

Bir organ olarak 'göz' ve bir kavram olarak 'bakış'ın, diğer sinema türlerinin tersine korku sinemasında, psikanalitik malzemeyi çok daha belirgin kılabilecek kendiliğinden bir stratejisi vardır.

Bu anlamıyla 'bakış' kişisel tarihe yapılan bilinçdışı yolculuğu işler kılan dürtüsel-iletken bir 'organ' olma özelliği taşır; göz, bakışın kabuğudur. Gözden ayrılan bakış, tıpkı bir organın ya da bedensel bölgenin yüklendiği dürtüsel enerjiye benzer biçimde, bakılan ile bütünleşen bir 'görsel enerji' yüklenmiştir. Ve bu sayede filme çekiliyor izleyen.

Film, Parma Opera Binasında yönetmen ve sanatçısının (Gecova) yaşadığı tartışma sırasında başlar.

Opera binasının dışında bir arabanın çarpması sonucu yaralanır ve bu sebepten yedeğine verilmesi gerekir rolün. Cecova'nın genç yedeği ise Betty'dir. İlk baştaki endişesine rağmen Betty'nin performansı başarılı olduğunu kanıtlamıştır; buraya kadar duygusal denilebilecek bir şekilde ilerlerleyen filmde, açılış gecesinde kimliği bilinmeyen bir kişi opera binasına girer ve Betty'nin performansını boş bir kutudan izler. Bir sahne görevlisi onu bulduğunda ve gitmesini söylediğinde, ''mysterious'' karakterimiz onu bir ceket askısına dayayarak öldürür. Aynı gece Betty ve erkek arkadaşı beraber evdeyken kimliği bilinmeyen kişi bu sefer evde onları bekliyordur.

Film aslında tam olarak burada başlıyor, filmin en etkileyici yanı point of view olarak izliyor oluşumuzdan kaynaklanıyor. Bu ne demek diyecek olursanız, bir katilin gözünden yaşıyoruz bir kurbanın gözünden yaşıyoruz. Film gözler üzerinden kilitlediği için odağınız hiç şaşmadan filme kitleniyorsunuz. Gizemli karakterimiz, güzeller güzeli yetenekli protagonistimizi bağlıyor gözlerine iğneler sokuyor ki gözünü kaçırırsa ya da kapatırsa iğneler gözüne girecek o yüzden Betty önünde yaşananları - bu aynı zamanda izleyici- yani aslında Argento'nun Opera filmi karakterler arası 'bakış' stratejisine sapkın anlamını kazandıran önemli bir örnektir, izliyor ve gözlerini hareket ettiremiyor. Gizemli karakterimizin işi bittiğinde ise, Betty'i çözüyor ve serbest bırakıyor, yani amacı onu öldürmek değil. Filmin diğer bir eğlenceli ve keyifli yanı ise katil kim oynuyoruz çünkü opera sanatçısına ve çalışanlarına saldırılıyor, oyun devam ediyor, provalar devam ediyor ve polis her yerde gizemli karakterimizi arıyor.

Peki bizi filmde nasıl bir son bekliyor filmin sonu bizi nereye bağlıyor ?

Aslında bütün her şeyin cinsel bir fantezi olduğunu anlıyoruz filmin sonunda ve gizemli karakterşmizi Betty ile Betty'nin annesi ile yaşadıklarını yaşamaya çalışıyor diyerek bitirebilirim cümlelerimi.

İyi seyirler.