Don Kişot

Don Kişot olmak üzerine: şiirce

 

Sevdiğim insanlar bir bir göçüp gittiler

Geriye mazi kaldı bize

Ve güzel bakışlar

Gözlerimi kapatıyorum yanındayım

Sen

Yok

Yok-sun

Ben yoksul

Dünyanın ağrı merkezi olmuşum şimdi

Desemde

İnanma

İnan-ma

Dost olmaya çalışan ben

Düşman yaratmaya çalışan sen

Ve la perroque geliyor aklıma

Bir de dedim ya mazinin kokusu

Kesif ve sisli

Öyle olmasaydı böyle olur muydu?

Böyle nasıl ki?

Biraz acı biraz ekşi biraz tatlı filmed dediği gibi

Ama sen unutamadığım; sen çoğul

Kim ve nerden bu çığlık

Şarkını söyleyebiliyor msusun şimdi?

Merak; ah ben hiç vazgeçmedim ki…

Sen tünelde ben yüzeyde akıyoruz zamanın içinde

Bir yere bir yerlere

Ben karanlık sen aydınlık

Öyle mi acaba?

Buzdan Kristal gibi çocukluğum

Ben söylüyorum sen dinle olur mu?

-2-

 

Hayatım bir pamuk ipliğinde

Savaşta darmaduman

Kimlikler arasında geziniyor benliğim

Süperego id arasında bir yerlerde yırtık egom

Hayatın suyu

İçemedim daha

“Düşmedim daha” [1]

Bir botun içinde hayalim açılıyorum ben de denizlere

Git dediler kaldım

Kal dediler gittim

Ruhumda var boşlukları doldurmak

Don kişot gibiyim bugün biraz

Hadi burcunu okuyalım

En çok meleklere inanırım ben!

 

[1] Umay Umay