İçimizdeki Güç

Güç kelimesinin sözlük anlamına bakıldığında; kolay olmayan, yapılması, başarılması zor, çetin kelimeleriyle aynı anlama sahip olduğunu görüyoruz. Peki güç, biz insanlar için bu kadar mı? Aslında bir diğer anlamı olan kuvvet kelimesi, hissi, bizim hayatımızda daha da yaygın bence.

Güç kelimesini duyduğum anda ilk aklıma gelen benim gücümdü. Bu bedensel güçten çok zihinsel, hissel gücümdü. İçimdeki güçtü. Beni ben yapan unsurlardan biriydi. Çünkü hayatımızın neredeyse her alanında yanımızda bir çanta gibi taşıdığımız, kendimize verdiğimiz kuvvet ve destek var ama bu sadece kendilerine bu desteği verenlerde, zannımca. Neden mi böyle diyorum? Maalesef ki zaman zaman hepimizin yaptığı gibi kendimize destek olmaktan çok köstek olduğu anlar, süreçler oluyor; hatta bazı insanlarda bu bir yaşam şekli olmuş durumda. Bu durumun oluşma sebebinide kendimce şöyle değerlendiriyorum; bazen insan olduğumuzu unutup kendimize fazla yüklenip, fazla suçlamak, sürekli kötü öz eleştiri yapmak vb. ve haliyle kendimize köstek olma süreci başlıyor. Peki, bu içimizdeki güç, ya da bizi destekleyen şey, kendi kelime anlamındaki heybeti gibi ciddi bir güç mü? Yani; içimdeki güç umut ,içimdeki güç sabrım, öfkem, ciddiyetim gibi mi sadece? Bence değil! İnsan olmanın gereği içimizdeki; hayal kırıklıkları, başarısızlıklarımız, zayıf noktalarımız, korkularımız, göz yaşlarımız...

Aslında içimizdeki zayıflıklar diye ifade edebileceğimiz şeyler de içimizdeki gücümüz. Çünkü beni ben, seni sen yapan ve şu anki sende olanlar bunların toplamı; sabrının gücü olduğu kadar gözyaşlarınında gücü.  

Bu yüzden ne olursa olsun insan olarak yaptığımız şeyler, hatalar, doğrular, geçtiğimiz yollar; içimizdeki gücü, bize destek olan o hissi oluşturan unsurlar olduğu için bunlarla kendimize köstek olmak yerine dostumuzun omzunu sıvazlar gibi kendi omzumuzu da sıvazlayıp gerektiğinde kendi elimizden tutup ayağa bu destek ile kalkmalıyız.

İçimizdeki bu güç, bizi biz yapan güç, her daim yanımızda olduğu sürece bu desteğini esirgemeyecektir.