İnancın Psikoloji’ye Etkisi 

İnsan, varolduğundan beri inanç sistemlerini de beraberinde getirmeyi ihmal etmemiştir. Farklı farklı inanç sistemleri oluşturmuş, inanmış ve buna uygun yaşamını biçimlendirmiştir. Her toplumun her kültürün inançları farklı olduğu gibi herkesin inancı ve bu inancı yaşayışı da kendine özgüdür.

Bazı insanlar dini kendi için yaşarken bazıları ise dinin ahlak örtüsünü severler bu ahlak örtüsü altında kamufle yaşamayı din sanırlar. İnsanın inanma ihtiyacından farklı farklı dinler ve dini görüşler doğmuştur, bu görüşlere baktığımızda tanrının varlığını kabul etmemek bile aslında bir inançtır. Araştırmalar sonucunda tanrılı dinlere inanan insanların ve bu dinin öğretilerini benimsemiş, yaşamına entegre etmiş kişilerin yaşam doyumlarının ve psikolojik iyi oluşlarının tanrılı dinlere inanmayanlara kıyasla yüksek olduğu düşünülmektedir.

İnsan psikolojisinin ve tanrılı dinlerin yapısına baktığımızda bu sonuçlar şaşırtıcı değil aslında. Bazen hayat karşısında öyle şeyler yaşarız ki umudumuzu, yaşama isteğimizi ve iyi olan her şeyi yitiririz, bu noktada bize umut olacak bize iyi gelecek şeyler ararız çevremizde. İşte o zaman devreye tanrılı dinler girer, hiçbir şeyin son olmadığını, yalnız olmadığımızı ve ahiret inancıyla bize geleceğe dair umut aşılar çünkü insan yaşadığı bu olaylardan sonra daha fazla sorgular, anlamlandırmak ister hayatı hatta çoğu zaman isyan eder. Din bu konuda içimizi rahatlatır, her şeyin bizim elimizde olmadığını hatırlatır biraz da akışına bırakmayı ve tanrıya güvenmeyi öğretir.

Aynı zamanda insanın doğuştan inanma ihtiyacı ve evreni, çevresini anlamlandırma ihtiyacı vardır. İşte tanrılı dinler tüm bu sorularımıza, ihtiyaçlarımıza karşılık verir. İbadetler ve ritüellerle dinginleşir, içimizdeki manevi boşluğu doldururuz. Dinin öğretileri sayesinde hayata bakış açımız değişir, bu bakış açısı insan ilişkilerimizden gelecek hedeflerimize kadar hayatımızın her alanına sirayet ederek bize yol gösterir. Bu yüzden dini inançlarımız psikolojik bütünlüğümüzün bir parçasıdır.