Kalbin en Derin köşelerinde bir Hazine

Gecenin sessizliği içinde kaybolmaktır. Ruhundaki derin izlerin birer sembolüdür. Ne anlam ifade ettiğini sadece o izleri taşıyan kişi bilebilir.

Uzak diyarlarda ruhum savruldu sadece izlerimden birer parça… Geçmişin rüzgârı bedenimi sarmıştı. Adeta ruhumu kefenlercesine.

Dönüp bakınca ruhumun izleriyle doluydu her an. Gözlerim umut ışığı arıyor sessiz sedasızca. Bir yanı hep eski bir dostları arzular.

Hatıralar, zamanın labirentinde kaybolmuş, Yitik bir zamanda, yitik bir aşk arar durur. Bir melodi gibi yankılanır geçmişin şarkısı, Ruhumun derinliklerinde, özlemle çarpışır durur.

Sevda, zamanın ötesinden dokunur yüreğime. Yeni açılan defterlerin yaprağına benzer. Kendi içinde anlamlar ve anlam arayışları barındırır. Zamanın içinde insana gelgitler yaşatır. Hayallerin içinde belli belirsiz yaşarsın…

İçinde unutulmaz anılar barındırıyordu. Denizin esen meltemine kendini kaptırmak gibiydi.

Özlem, zamanın durduğu anlarda kendini hissettirir. Sevdiğin birinin yokluğunda, hatıraların ardında bıraktığı tatlı bir acıdır. Her sabah gözlerini açtığında içini kaplayan boşluk, geceleri uykunun en derin noktasında seni uyandıran sessizliktir.

Özlem, sevginin ve bağlılığın bir yansımasıdır. Sevdiklerinle birlikte geçirdiğin anların kıymetini, onların yokluğunda daha derinden anladığın bir duygudur.

Özlem, sevdiğin kişinin varlığını hissetmek için kalbinin attığı her ritimde yankılanır. Birlikte geçirilen zamanların, paylaşılan mutlulukların ve hatta yaşanan zorlukların her biri, özlemin dokusunda birer ilmek olur.

Sevginin en saf haliyle ortaya çıktığı, kalbin en derin köşelerinde saklı duran bir hazinedir. Bu hazine, sevdiklerinle olan bağını güçlendirir, onların yokluğunda bile sevgiyi yaşatır ve her anı daha değerli kılar. İnsan ruhunun en derinlerine işleyen ve asla tamamen kaybolmayan bir duygudur.