Mükemmeliyetçilik Ve Tükenmişlik Arasındaki Bağ

Her şeyde en iyi olmak, en doğru görünmek ve başarı için kusursuzluğa bürünmek hayat karmaşasında sürekli diğer insanlara yetişmek bize sonucunda yetersizliğe ve kendimizi değersiz hissetmemize sebep oluyor. İşte bu noktada karşımıza çıkan kelimelerden biri mükemmelliyetçilik. Zaman zaman disiplinli, hırslı olmak olumlu bir özellik olsada zihinsel ve fiziksel olarak kişiyi daha da zor durumlara sokabiliyor.

Baskıya dönüşen her şey genellikle erteleme, tükenmişlik ve kaygıyla sonuçlanıyor. Eğer birey üstüne düştüğü konuda başarısız olursa motivasyon kaybı ve ''en iyisi olamadım, yapamadım'' düşüncesiyle kendine olan güveni de sarsılır, diğer kişilerden eksik hissetme, kusursuz olamamak rahatsız bir hale gelir. Anksiyete, depresyon, fiziksel rahatsızlıklar ve özgüven kaybına da neden olabilir.

Mükemmelliyetçiliğin beraberinde bizi tükenmişlikte karşılar. Sevdiğin şeyler heyecan vermemeye, yorgun uyanmaya, gün içinde okulda ve iş hayatında verimsizlik ve konsantrasyon bozukluklarıyla kendini gösterir. Bu yaşanan şey sıradan değil tükenmişliktir. İnsan, sürekli koşturduğu bir hayatın içinde durup nefes almayı unuttuğunda; bitmek bilmeyen sorumluluklar altında ezildiğinde, yavaş yavaş içsel enerjisini kaybeder. Özellikle kendinden en iyi verimi almaya çalıştığı sürece hayatın akışına bırakmadan içsel ve çevresel baskıdan dolayı dinlenemez ve mola veremez. Uyuduğunuzda bile dinlenemezsiniz çünkü ruhsal olarak sürekli mücadele hali içindesinizdir.