nisan, 1

Rüyamda bir şeyler yazdığımı gördüm. Biriktirdiğim kelimeler benden akıp gidiyordu. O rüyadan uyanmayı hiç istemeyerek gözümü açtığımda hayat kaldığı yerden devam etti. Rüyaların bitişi o hayattaki ölümler anlamına mı gelirdi?

Bir zamanlar parmaklarımın harflerin üzerinde dolaşırken çıkardığı tıkırtılar rüyama sızmıştı ve ben başıma gelecek yıkımdan korkuma rağmen o rüyaya, o geniş dünyanın içine, daha derinine dalmak istediğim yeni bir yaşam olsun istedim. Yazmak da yaşamak da öyle kolay değil artık çünkü. Üstüne üstlük yazdığım kadar yaşadım diye düşünen bir çocuğun senelerdir sesinin soluğunun çıkmaması nasıl bir ölümdür? Dilinden de parmaklarından da tek kelime dökülmemesi ne demektir? Acısı kendinden büyük müdür o çocuğun?

Madem ölüyorsa o kız çocuğu birkaç rüya daha görsün. Birkaç rüya daha sadece.

Korkup da başına gelmeyen kalmadı zaten. Varsın, ölmekten korkmasın.

Varsın, uyandığı rüyalarında kendi cenazesinin kalktığını bilsin.

Bir sonrakinde bir hayata daha uyanacak nasıl olsa.

Rüyalar, uzandığında boylu boyunca tüm anıların üzerine, üstünde bir yere mutlaka leke bırakacağını bilir. Yara alacağını bilir. Yine de vazgeçmez anıların üzerine ve yanına kıvrılmaktan. Vazgeçmez korkuları da arzuları da koynuna almaktan. Bazı insanların en büyük sınavı gördüğü rüyalardır bu yüzden. Ve bazıları gözleri açık görür bütün rüyalarını.

Gözüm açık gördüğüm rüyalar en korkunçları. Çünkü yaşamaya güç veren onlar. Devam etmeme sebep onlar. En çok onları seviyor bu yüzden bir an önce onlardan kurtulmak istiyorum.