Olumsuzluklar Her Zaman Olumsuz Sonuçlar Doğurmaz

Olumsuzluklar sayesinde bu kadar güçlendim. Bazen olumsuzluklar, olumlu bir şeye sebep olabiliyormuş.

Yıkıldığım, hayata küstüğüm, insanlardan uzaklaştığım ve buna benzer olumsuz düşünceler içerisinde olduğum günler sayısı, neredeyse kendimi bildim bileli benimleler. Zamanında bu durum için çok yakınırdım kendime. “Niçin, neden, nasıl” gibi sorular içerisinde boğuşur dururdum. Bu olumsuz düşünceleri defetmek isterdim bir şekilde. Fakat inceden de olsa beni birçok noktada geliştirdiğini fark ederdim ve bir yerden sonra bütün her şeyi arkada bırakabilecekken, bütün bu olumsuzluklardan kurtulabilecekken yapmadım. Kurtulmadım ve hala da kurtulmuyorum. Aslında kendi kendimi olumsuzluklar içerisine sürüklüyorum, farkındayım. Fakat bu benim güçlü durabilmemi de sağlıyor, bunun da farkındayım. Olumsuz düşünceler içerisine sokuyorum kendimi bilerek çoğu vakitler. Olumsuz senaryolar kuruyorum kafamda ve zihnimi bu olumsuzluklara karşı diri tutmaya çalışıyorum. Biliyorum, uzaktan bakınca pek de sağlıklı bir durum gibi görünmüyor fakat nasıl göründüğü de gram umurumda değil. Bütün bu olumsuz düşünceleri aşabileceğimi biliyorum kendi içimde. Aşabileceğimi biliyorum ve bilerek aşmıyorum. Beni diri tutan şeyin bu olduğunu düşünüyorum sebepsiz. Haksız da değilim. Beni hiç kimseye muhtaç bırakmıyor örneğin. Hem de hiçbir şekilde. İyi bir şey mi kötü bir şey mi olduğu tartışılır bunun. Kötü bir olay geldiğinde başıma, birisine anlatmak için yanıp tutuşmuyorum mesela. Veyahut bir insanın sevgisine muhtaç kalmıyorum örneğin. İnsanlar beni sevsin diye uğraşmıyorum. İnsanlara kendimi kanıtlamaya çalışmıyorum. Ve en önemlisi, kendi kendime yetiyorum. Bu fikrimce iyi bir şey. Beni terk eden bir arkadaş, dost, sevgili, akraba vs. olduğunda yara almıyorum mesela. Hayat otobüs, insanlar otobüs yolcuları ve ben de otobüsün içerisindeki bir yolcu gibiyim. Yanıma oturan insanlar olacaklar ve vakti zamanı geldiğinde inecekler. Sırf yanımdan indiler diye niçin yaralanayım ki hem? Benimle birlikte son durağa kadar geleceklerinden zaten emin olmadan yara alacak kadar değer vermem benim aptallığım olur. Şöyle bir düşünüyorum da, olumsuzluklar her zaman olumsuz sonuçlara sebep vermiyormuş.