Tasavvuf İlminin ve Meditasyon-Olumlama Uygulamalarının Benzerlikleri

Tasavvuf İlmi

Tasavvuf yüzyıllardır süregelen, insanın Allah yolunda kendini geliştirmesi ve Seyr ü Sülûk yolculuğuna yani manevi bir yolculuğa çıkmasıdır. Tasavvufun temelinde var olan düşünce, insanın iyi ve kötü özelliklere sahip olması ancak bu kötü özellikleri kendinde düzeltmesi gerektiğidir. Kötü huyların nefsin kışkırtması ile meydana geldiği düşünüldüğü için nefs terbiyesi tasavvuf ilminde oldukça önemli bir kavramdır. İnsanın nefsini terbiye etmesini sağlayan uygulamalar ile nefs terbiyesi gerçekleştirilmeye çalışılır. Aynı zamanda tasavvufi uygulamalarda insan dünyadan sıyrılarak dikkatini yaptığı zikre veyahut başka bir uygulamaya verir. İnsan zihninin temizlenmesi ve dünyalık olan şeylerden sıyrılması temel alınır.

Meditasyon-Olumlama Uygulamaları

Meditasyon insanın yaşadığı sorunlardan, gün içerisinde yorulan zihninin temizlenmesi ve kendini iyi hissedebilmesi için yaptığı olumlamalar bütünüdür. Meditasyon sessiz bir ortamda ve rahat bir pozisyonda yapılır. Meditasyon sırasında insan, beyninde karmaşık şekilde dolaşan düşüncelerin farkına vararak olumlamalar ile onları önce gruplandırır. Daha sonra bu düşüncelerin nedenleri ve çözümleri üzerine düşünerek kötü olanlardan arınmaya çalışır. Olumlamalar sayesinde insanın iyi olasılıkları ve hayallerini düşünerek iyi hissetmesi amaçlanır.

Benzerlik Gösteren Noktalar

Tasavvuf da insan yalnız kalarak zihnindeki kötü düşüncelerden arınmaya çalışır. Kalbini temizlemeyen insanın bu yolda ilerleyemeyeceği görüşü hâkimdir. Meditasyon olumlamalarında da insan yalnız kalarak kötü düşüncelerinden arınmalıdır. İnsanın ancak bu şekilde hayatına güzel ihtimalleri çekeceği düşüncesi vardır.

Akıl tasavvufta ve meditasyon olumlamalarında üstünde durulmayan bir kavramdır. Her iki uygulamada da kalbin ve zihnin manevi yolculuğu esas alınır. Bu iki uygulamaya da akılla bakıldığında tasavvufta sürdürülen manevi yolculuğun, nefs terbiyesinin soyut kavramlar olduğu söylenilebilir. Meditasyon olumlamalarında ise söylenilen cümleler somut olarak ön plana çıksa dahi zihinde gerçekleştirilmeye çalışılan temizleme ve de olumlu enerjileri hayata yaklaştırma noktasında soyut kalınır. Yani meditasyon-olumlama ve tasavvufi süreçlerin madden algılanamayan manevi süreçler olduğu söylenebilir.

Meditasyon-olumlama ve tasavvufi uygulamalarda belirli egzersizler yer alır. Meditasyon sürecinde insan nefes alışlarını kontrol eder, zihnini boşaltmaya çalışır ve de kalbini temizlemeye çalışır. Meditasyon çeşitleri arasında kalp çakrası meditasyonu bulunur. Kalp çakrası meditasyonu ile söylenen cümleler sayesinde kalbin merkezi açılarak güzelliklerin, hayallerin gerçekleşeceği olumlaması yapılır. Tasavvufta da insan kalbindeki sıkıntılardan, kötü düşüncelerden arınarak manevi bir yolculuğa çıkmaya çalışır. İki uygulamanın bu benzerliğinin içerisinde farklı olan noktaları; tasavvufta insanın bunu dünyadan sıyrılmak için yapması, meditasyon-olumlama da ise insanın dünyada daha güzel bir hayatı yaşamak için yapmasıdır.

Meditasyon-olumlama ve tasavvufi görüşün göze çarpan en önemli benzerliği insanın düşünceleriyle var olduğu gerçeğidir.  Her ikisinde de insanın yalnız bir ortamda kendi başına olması esas alınır. Fikrimce, insan yalnız kalarak öğrenen ve de gelişen bir varlıktır.