Unutmak seni, belki kendimi.
Çok sevmek yetmiyor bazen.
Oğlan kızı sevdi, kız öyle zannetti. Üzerine titredi ve hep gönlünü etti. Oğlan -mış gibiydi, kız gerçek zannetti. Oğlan olmayacağını farketti, kız devam edeceğiz zannetti.
Kız hep zannetti ama oğlan çoktan gitti. Bir boşluğa konuştu kız. Yankılandı oğlanın sert duvarında sesi. Duymadı yine duvarları inletti.
Oğlan sıkıldı bitmeyen zanlardan, artık o kız etmesin zan istedi. Alışmaya çalıştım dedi, seni sevmeye çabaladım dedi. Kız kucağında koca bi bombayla dinlerken onu oğlan hep çalıştım dedi.
Kucağındaki bombalar patladı ve yüzüne geldi kızın gözyaşları titredi. Oğlanın içi bile titremedi. Canı yandı ateş gibi yaktı geçti paresini. Kız titredi oğlan izledi.
Ne denirdi? Ne demeliydi?
Usulca tamam dedi gitti kız.
Her yerden yolunu kesti oğlanın. Düşüncesizce hareket eden birine fazla bile vakit vermişti. İdare edilmek miydi hakettiği? Hayır.
Ancak kız çok sonra farketti. Oğlanlayken hakettiğini değil zannettiğini yaşadığını.