YENİDEN DOĞUŞ

Sapmaların ortalamasıdır normal. -Rita Mae Brown-

Kafasının içinde susturamadığı derin düşüncelerle, güneş ışıklarının tüm samimiyeti ile aydınlattığı yüzü inceliyordu. Uzun zaman sonra nefes alabildiğini hissediyordu. Neden boğulur gibi hissettiğini, bu hislerin ne zaman başladığını hatırlamıyordu. Hatırlayamadığı kadar uzak bir başlangıç gibiydi. Fakat düşündüğü güzel bir başlangıç değildi. Koca bir kuyu vardı, sesini duyurmak için bağırıp durduğu fakat kendisini kimsenin duymadığı bir başlangıç. Sessiz çığlıkları yankılanıp, kendine dönüyordu. Kulakları sağır olmuştu, artık. Fakat ne zamandı, ne zaman nefes almayı unutmuştu, bunu hatırlamıyordu. Koca bir hiçlik. Tek hatırladığı şey "Deniz'in Mekanı"ın karşısında dalgaların bile acımadan çarptığı bir denizkızı gibi kıyıya vurmuş boylu boyunca uzanıyor oluşuydu. Gerisi tam anlamıyla bir boşluktu. Bunca boşluğa rağmen yoğun bir şekilde hissettiği duygu özgürlüktü. Kendini uçurumun kenarından atmışçasına özgür. Bunu ilk kez mi tatmıştı, bundan da emin değildi. Tek emin olduğu şey bu histi. Aklından, bir bebeğin emeklerken hissettiği heyecanı düşündü. Acaba emeklerken de uçarmışçasına özgür hissetmek mümkün müydü? Sanırım mümkündü. Mümkün olan o andı, diye kendini cevapladı. Kafasından geçen tüm bu düşüncelerle kendi kendini sorgulayıp, kendi kendine konuşuyordu.

-Tabii canım, yoksa ben nereden bileyim emeklemenin nasıl bir his olduğunu. Sen de yanii Temmuz ! Gerçi, bu bir metafor yahu.

-"Neyi bilemezsin bakalım, dedi yeşil gözlerinden ateş fışkıran oyun arkadaşı.

Temmuz sadece gülümsemekle yetindi.

Yan yana uzanan iki çıplak beden onlarındı fakat bu durum ikisinin de umrunda değildi. Her şey olması gerektiği gibiydi. Normal(!) Herkesin kendi normali, herhangi bir kalıp olmadan yaşanılan sıradanlık.

Temmuz usulca kalktı ve çalışması gerekitğini söyledi. İp askılı beyaz elbisesini, güneşten iyice bronzlaşmış vücudundan yukarı doğru çekti. Bej rengi kovboy çizmelerini de eline alıp, yalın ayak barın yolunu tuttu. Bu daha yolun başlangıcıydı.

Bilinmeyene ya da kim bilir belki de gerçeğe doğru atılmış bir adım.