Yetişkin Çocuklar

Yetişkinlik sadece büyüklere mi özeldir? Çocuklarda erken yaşta yetişkin olmak zorunda kalamazlar mı? Hayatın bizelere neler getireceğini bilmemek, sürprizlerle yaşamak düşünüldüğü gibi kolay değildir maalesef. Bazen, çok küçük yaşta kendi kendine sahip çıkmak zorunda kalır insan. Bunun nedeni ebeveynlerimizin ne yazık ki hayatta olmaması, ya da hayatta olup yoklarmış gibi olmalarından kaynaklanabilmektedir. Kimse bu durumu yaşamak istemez. Ne bir anne baba çocuğuna yetememek ister ne de bir çocuk olarak küçücük yaşta kendi ebeveyni olmak ister. Bazen sadece yaşıtları gibi top oynamak, bisiklet binmek ister ya da şuursuzca ordan oraya savrulmak ister. Bu savruluşların sonunda onu durduracak ona doğru yolu gösterecek bir yetişkin olsun ister arkasında. Akşam ezanından sonra eve gitmesi gerektiğini kendi kendine bilmesin, annesi gelip onu alsın, bazen akşam yemekte neden geç kaldığını babası sorsun ister. İnsan işte, doğasında var bir şeyler istemek, elinde olanla yetinmeyi bilmemek.

Dönüp baktığımızda dünya yetişkin çocuklarla, anne babasına ebeveyn olmak zorunda kalanlarla doludur. Ne demek ki bu yetişkin çocuklar? Yetişkin çocuklar, aslında çocuk yaşta büyümek zorunda kalanlardır. Hayat keşmekeşinde kaybolmuş anne ve babasına dert olmak istemeyen çocuklardır. Hiç üzmezler ailelerini, bilirler ne zordur bir çocuk yetiştirmek, dar gelirle geçinmek ne zordur bilirler, işten gelen anne babalarına daha da yorgunluk vermez istemezler. İsterler ki annesi babası evde dinlensin daha da yorulmasın. Kimseye muhtaç olmak istemezler, mesela hastalanmalarda çünkü hastalanınca sıkıntı vermekten korkarlar. Oysa sıkıntı verdikleri kişiler kendi aileleridir. Onları dünyaya getirmek için binbir zorluk çekmiş ve yine onların rahatları için çabalayan insanlardır. Yine de sıkıntı olmak istemez işte yetişkin çocuklar. Belki baksınlar diye anneanneye babaanneye emanet edilirler. Emanetin canı tatlıdır derler ya, onların değildir. Olmaya hakları da yoktur. Mecburen dayanırlar kalabalıklar arasında yalnız kalmaya. Okulda yapılan veli toplantılarına gidecek kimseleri olmaz bazen. Oysa bütün anneler babalar oradadır işte, çocuğunun akıbetini öğrenmek için gelmişlerdir. İşte yetişkin çocuklar bunların hepsini kabullenmiş, böyle veya benzer şekilde yaşamaya alışmış çocuklardır. Onlar geçim sıkıntısını da bilirler, verilmek için bekleyen çokca sevginin içinde onlara düşen az bir parçayla yetinmeyi de. Böyledir hayat, küçüklükten hazırlar onları kalabalıklar içinde yalnız kalmaya.