Yüreğimizde Açılan Yaralara Sevgi Merhemi Sürelim

Hayat bir okul. Her gün yeni bir şeyler öğreniyoruz. Kimi zaman neşeli kimi zaman da kara bulutlu geçebiliyor günlerimiz. Doğamız gereği aciziz, kırılıp dökülebiliyoruz. Bazen söylenen sözlerden, bazen beklentilerimizin karşılığını bulamamasından hayal kırıklıkları yaşıyoruz. Korkuyoruz, gözyaşı döküyoruz, mücadele ederken ister istemez yaralı bir savaşçı gibi dizlerimizin üstüne çökebiliyoruz. İşte tam o anda hayattan vazgeçme düşüncelerini bir kenara bakıp etrafımıza bir bakmalıyız. Bizi seven kalmış mı? İçimizdeki sevgiyi doya doya paylaşabileceğimiz kimse var mı? Böyle en az bir kişi varsa bize aslında ne kadar değerli olduğumuzu hatırlatabilir. Bizi hayata bağlayabilir. "Pes etme, sen bir tanesin ve iyi ki varsın" diyebilir. Sevgimizi onunla paylaşıp içimizde yeniden umut tohumları yeşertebiliriz. Böylece iyileşir, yeni bir sayfa açarız. Tertemiz, yepyeni bir sayfa. Başkasına gösterdiğimiz ilgi, kendimize gösterdiğimiz ilgiye dönüşür. Bir eş, bir bebek veya bir kedi... Bir canlı, sönmüş bir mumu yakan diğer bir mum gibi bir görev üstlenebilir.

Sevilmek harika bir his. Kişi, kendini dünyanın en değerli insanı gibi hissediyor. Peki ya sevmek /aşık olmak? Belki de o en güzeli çünkü karşılık bulmasa bile insana bir amaç veriyor. Ruhunu doyuruyor. Karşılıklı sevgi ise en güzeli. Her sabah uyanıp şükretme sebebi, mutluluk kaynağı. Birinin gözünün içine bakıp onu olduğu gibi görmek ve onaylamaktır. İncitmemek, en ufak derdiyle dertlenmektir. Gözyaşını silmek, yüzüne bir gülücük kondurmaktır. Kusurlarını görmemek, yanlışlarını kırmadan düzeltmek, doğrularını da takdir edebilmektir gerçek sevgi. Biliyorum ki; herkesin yüreğinde bundan bir miktar var.

Hiçbir şey için geç değil. Kalbinizi kıranları affedin. Çok üzülmüş olsanız bile o günler artık geride kaldı. Düştüyseniz kalkın ve yeniden yola devam edin. Devam etmek için bir sebep, tutunacak bir dal bulun. Hayat zaten birgün bitecek. Kısacık ömrümüzü sevgisizliğe mahkum edemeyiz. Öyleyse tek şansımızı en iyi şekilde değerlendirelim.

Bizi her zaman gören işiten bir Rabbimiz var. O, bizi herkesten çok seviyor. Hiçbir zaman yalnız değiliz. Dualarımızı duyan birisi var. Kimse yoksa O'na sığınırız. Ben zor zamanlarımda öyle yaptım. Bu beni hayatta tuttu. Bitmek üzere olan sabır haznem, secdeye gittiğimde tekrar doluyordu. Ancak bu tek başına yeterli değil. Yardıma muhtaç birini görsem yardımına koşuyor, hayvanları seviyor, sokakta gördüğümde hemen koşup onunla oynuyordum. İçimdeki sevme potansiyelini ve iyiliğe olan iştiyakımı her fırsatta beslemeye çalışıyordum. Bu, kendim için yapabileceğim en iyi şeydi. Benim geçtiğim gibi zorlu yollardan geçenler varsa burdan sesimi duyurmak isterim. Tecrübemi sizinle paylaşmaktan onur duyarım.

İyisi mi sevelim, sevilelim. Kendimize dost olalım çünkü hayat böyle yaşayınca güzel.