Yürekte Konaklayan Tozlar

Hissediyorum öfkesini taş sokakların.

Görüyorum demir caddelerin yalnızlığını.

Öyle acımasız takınmış ki kızgınlığını,

Sevemiyorum yeşilliğini en tatlı ormanların.

Her duvarda ayrı ayrı seçiyorum yokluğunu,

Her sokak ayrı ayrı çığırıyor sensizliği,

Ve her cadde kıpkırmızı demir kesiliyor,

Anlatınca içimdeki tozlu sessizliği.

Duyuyorum beklediğini,

Ve görüyorum geceye astığım dileklerimi,

Lakin, beklemek artık anlatamıyor beni.

Hiç bu kadar inandırıcı değildi belki,

Birkaç ılgım çöldeki.

Ruhun hicranını beklemekteyim artık her vakit,

Gömüldü uzak meydanlara geride kalan son beyit,

Ancak hâlâ aranıyor ilanlarla her köşesinde demir caddelerin,

Sokaktaki tozları adı gibi bilen, üç beş, deli kör şahit.