Madamato Kanunu: Tecavüzün Yasallaştırılmış Hali

Madamato, İtalya'nın sömürge döneminde, özellikle 19. yüzyılın sonlarından 20. yüzyılın ortalarına kadar uygulanan bir sistemdir. Bu sömürge döneminde yaklaşık 1 milyon insan hayatını kaybetti. Bu etnik temizliğin yanı sıra, halk askerler tarafından işkencelere de maruz kaldı. Her savaş ve sömürge durumunda olduğu gibi bu durumdan da en çok kadınlar ve çocuklar etkilendi. Madamato uygulaması, İtalyan askerlerinin Afrika'daki sömürgelerinde yerel kadınlarla ve çocuklarla geçici ilişkiler kurmasının yasal hale gelmesini ifade eder. Madamato, bu ilişkilerin yasal olarak tanınması ve düzenlenmesi ile karakterizedir. İtalya'nın sömürge yönetimi, bu tür ilişkileri teşvik etmiş ve askerlerin yerel kadınlarla olan etkileşimlerini kontrol altına alarak, hem askeri hem de sosyal bir yapı oluşturmuştur.

Bu sistemin yasallaştırılması, 1930'lara kadar uzanır ve dönemin siyasi iktidarının cinsiyet ve ırk üzerine olan bakış açısını yansıtır. Faşist rejim, bu uygulamaları hem askeri disiplini sağlamak hem de yerel halk üzerinde kontrol kurmak amacıyla desteklemiştir. Ancak, bu ilişkiler çoğu zaman kadınların rızası olmaksızın gerçekleşmiş ve cinsiyet eşitsizliğini derinleştirmiştir. Madamato, yerel kadınların nesneleştirilmesi ve askeri güç tarafından istismar edilmesi anlamına gelmektedir; bu durum, sömürgeciliğin getirdiği toplumsal sorunların bir parçası olarak değerlendirilmelidir. 1940’larda yasaklanan bu sistemin yasaklanmasının sebebi ise ırklarının siyahi ırkla karışma ‘tehlikesinin’ bulunmasıdır. Bu uygulama kaldırıldıktan sonra ise sömürgeciliklerine devam etmişlerdir.

Indro Montanelli ise 20. yüzyılın önemli İtalyan gazetecilerinden biridir. Gazetecilik kariyerine 1930'larda başlamış olan Montanelli, özellikle faşist dönemdeki olayları ve İtalya'nın sömürge politikalarını ele alan yazılarıyla tanınmıştır. Kendi deneyimleri arasında, İkinci İtalo-Etiyopya Savaşı'na katılması ve savaş sonrası dönemdeki toplumsal değişimleri gözlemlemesi bulunmaktadır. Montanelli'nin eserleri, dönemin karmaşık toplumsal yapısını ve cinsiyet rollerini ele alması açısından önemlidir; ancak kendisi de bazı tartışmalı görüşlere sahip olması nedeniyle eleştirilmiştir. “Evet, ben iyi seçerim. 12 yaşında çok güzel bir kızdı.” “Habeşistan'da işler böyle yürüyor." ve "normalde 12 yaşında evleniyorlar, onlar zaten kadın."  Şeklinde kullandığı ifadelerle tepkileri üzerine çekmiş bir gazeteci olmasına rağmen bugün hala Milano’da heykeli bulunuyor.

Madamato uygulaması gibi sistemler, kadınların ve çocukların maruz kaldığı tecavüz ve istismar olaylarını derinleştirmiştir. Bu tür ilişkilerin yasallaştırılması, cinsiyet eşitsizliği ve sömürgeci bakış açısının bir sonucudur. Kadınlar, genellikle bu ilişkilerde nesne olarak görülmüş ve kendi iradeleri dışında kararlar verilmiştir. Dolayısıyla, Madamato gibi uygulamalar sadece bireysel hikayeler değil, aynı zamanda toplumsal yapının da bir yansımasıdır ve bu durum günümüzde hala tartışılan önemli bir meseledir.